خلاصه ماشینی:
"یا 2-در صورتی کـ,ه تابعیت خویش را از دست داده است مجددا آن را به دست آورد،یا 3-تابعیت جدیدی کسب کرده و از حمایت کشور متبوع جدید بهرمند باشد، یا 4-بطور داوطلبانه به کشوری که قبلا بخاطر ترس از تعقیب و آزار آنرا ترک کرده و یا در خارج از آن به سر میبرده است،بازگردد،یا 5-به دلیل از بین رفتن شرایطی که بر طبق پناهنده شناخته شده است، نتواند از قبل حمایت کشور متبوع خود امتناع ورزد البته مقررات این بند پناهندهای را که مشمول بند(1)بخش (الف)این ماده قرار گرفته و قادر است برای امتناع از قبولی حمایت دولت متبوع خود دلایلی قانع کنندهای در مورد تعقیب و آزار قبلی ارائه نماید،در بر نخواهد گرفت.
گرچه اسناد حقوقی بینالملل دیگری مثل کنونسیون 1949 ژنو برای حمایت از قربانیان جنگ،و پروتکل اضافه شده براین کنوانسیون در سال 1977 مربوط به حمایت از قربانیان درگیری مسلحانه بینالمللی،از آنها حمایت مینماید،هرچند تجاوز خارجی یا تصرف همه یا قسمتی از سرزمین یک کشور ممکن است به، تعقیب و آزار منجر گردد،ولی در چنین موردی اعطای وضعیت پناهندگی بستگی به آن دارد که شخص ترس بنیانی خود را توجیه یا ثابت کند که نمیتواند از حمایت کشور خود یا هر دولتی که در چنین موقعیتی میبایست از منافع کشورش حمایت کند برخوردار شود.
در خصوص افراد بدون تابعیت که گاه پناهنده نیز محسوب میشوند باید گفت که بموجب ماده اول کنوانسیون 1951 ژنو،مفاد این کنوانسیون به پناهندگانی که تحت حمایت ارگانها یا آرژانسهای سازمان ملل متحد بغیر از کمیسر عالی مللمتحد برای پناهندگانی میباشند(تا زمانیکه از چنین حمایتی برخوردار هستند یا کمک دریافت میدارند)تسری نمییابد."