خلاصه ماشینی:
"براساس برآورد سازمان ملل در سال 1990 حدود 14/78 درصد جمعیت دنیا در روستا-شهرها زندگی میکردند که با این حساب کل جمعیت روستاییان از مرز 70 درصد میگذرد2 در کشورهای کمتر توسعهیافته آفریقا و آسیا سهم جمعیت روستایی نسبت به کل جمعیت هر کشور از 80 درصد هم فراتر میرود،برای مثال،در اتیوپی 88 درصد جمعیت کشور روستایی هستند.
3 این واقعیت که حدود 2/3 جمعیت جهان در مناطق روستایی ساکن هستند، علاوهبر اینکه توجیه کافی و مناسبی برای بذل توجه به جایگاه برنامهریزی روستایی در برنامههای ملی و منطقهای است،عظمت مقیاس مسأله را نیز نشان میدهد.
(تصویرتصویر) این بدان معناست که جهان بشریت،بویژه دنیای در حال توسعه،از جمله کشور ما ایران علیرغم تمام پیشرفتهای صنعتی و گسترش شهرنشینی،و مهاجرت روستاییان به شهرها،همچنان بطور عمده روستایی است و براساس پیشبینیهای انجامشده حد اقل برای چند دهۀ آینده،جهان همچنان عمدة روستایی باقی خواهد ماند.
59/6 درصد از جمعیت فعال کشورهای در حال توسعه در سال 1990 در بخش کشاورزی فعالیت میکردند،که این نسبت در کشورهای پیشرفته فقط 8/3 درصد بوده است4.
محاسبات دیگر: برای اینکه بتوانیم گفتار خود را بیشتر با زبان اعداد که بهترین روش در بررسیهای اقتصادی و اجتماعی است بیان کنیم،علاوهبر ارقام و اعداد بالا،ذیلا بر محاسبات نمونهای مختصری که جایگاه خاص روستاهای کشورمان را در اقتصاد کشور نشان میدهد متوسل میشویم: ترکیب تولید ناخالص داخلی (تصویرتصویر) بخش کشاورزی و تولیدات روستایی تنها بخش اقتصادی ایران میباشد که ارزش افزوده آن در سالهای بعد از انقلاب اسلامی بویژه در سالهای 1364 و 1365 افزایش یافته،و پیشبینی میشود که در سالهای بعد نیز افزایش داشته باشد."