خلاصه ماشینی:
"اندام خشکیده‌اش را مثل یک تکه چوپ از روی زمین بلند کرد و داخل ماشین گذاشت.
چند بار نگاه کرد به زندانبان و آرام گفت:همه می‌گن من کشتمش.
جمعیت به طرف صدا برگشت و فکر دقایقی دیگر را کردند که صاحب دمپایی می‌آید پایین و روبه‌روی آنها می‌ایستد لبخند می‌زند همان لبخندی که موقع بالا رفتن زده بود.
برف دشمن کفشهای مسافر مجتبی سلیمی طاری مسافری که پیش از این خود را برای راه دوری ساخته و پرداخته کرده بود در انبوه برفی که درحال بارش بود گرفتار آمده بود.
مسافر لنگه کفشی را که از تخت جدا شده و به میخ ریز کف کفش رسیده بود از پا درآورد و به سویی پرتاب کرد.
در میانه راه به کفشهای زهوار دررفته‌اش که زمستان سال پیشبه گوشه‌ای پرتاب کرده بود برخورد کرد.
پاهای او در برف و سرما سیاه شده و تنها راه زنده ماندن او قطع آنها از ساق بود."
(
, 
, 
)
