خلاصه ماشینی:
"32 امیر المؤمنین علی(ع)در نهج البلاغه میفرماید: «حتی تقوم الحرب بکم علی ساق،بادیا نواجذه،مملوؤة اخلاقها،حلو أرضاعها،علقما عاقبتها»پیشبینی میکند که قبل از ظهور حضرت مهدی(ع)آشوب عجیب و جنگهای بسیار مهیب و خطرناکی در دنیا هست،آتشافروزان جنگ نگاه میکنند،میبینند که این پستان جنگ خوب شیر میدهد،یعنی به نفعشان کار میکند،اما نمیدانند که عاقبت جنگ به ضرر خودشان است33و نوبت دولت و اقبال ستمکشان منتظر است: اندرین زندان برین دندانزنان سگصفت روز کی چند ای ستمکش صبر کن،دندان فشار تا ببینی روی آن مردمکشان چون زعفران تا ببینی رنگ آن محنتکشان چون گل انار 34 آدمصورتان دیوسیرت،که در هنگام ظهور،غالباند، خواهند دید که جوهره وجود انسان کامل چگونه میآید و دمار از آنها برمیآورد: گرچه آدمصورتان سگصفت مستولیاند همکنون بینند کز میدان دل عیاروار جوهر آدم برون تازد،برآرد ناگهان زین سگان آدمی کیمخت و خر مردم دمار گر مخالفخواهی ای مهدی درآ از آسمان ور موافقخواهی ای دجال یک ره سر برآر.
گاهی غزل حافظ را تفسیر نموده است: نفس باد صبا مشکفشان خواهد شد عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد یعنی این تیره شب غیبت مهدی روزی از دم صبح حضورش لمعان خواهد شد عالم ار پیر شد از جور و ستم باکی نیست از قدوم شه دین امن و امان خواهد دش مشکلاتی که به دلها شده عمری است گره حل آنها همه در لحظه آن خواهد شد دانش کسبی صد سالهء این مدعیان نزد علمش به مثل برگ خزان خواهد شد «فیض»اگر در قدم حضرت او جان بخشد زین جهان تا به جنان رقصکنان خواهد شد."