خلاصه ماشینی:
"31 اگرچه نام دیگر فلسفه ی زبان سمعناشناسی فلسفیز است و معناشناسی, اعم از تجربی و فلسفی,چنانکه از نامش پیداست, علی القاعده باید درباره ی معنا سخن بگوید, اما, همان طور که کواین (Quine), فیلسوف و منطقی امریکایی (2000ـ1908) میگوید: سوقتی که گسستگی میان معنا و حکایت (= ارجاع reference) بدرستی مورد اعتناء واقع شود, مسائل علمی که مسامحة معناشناسی [فلسفی] خوانده میشود به دو حوزه تقسیم میشوند که از یکدیگر تمایزی چنان اساسی دارند که اصلا شایسته نیست که عنوان مشترکی داشته باشند.
40 ب) مباحث مربوط به نظریه ی حکایت یا ارجاع: 6) نامگذاری: شرائط لازم و کافی برای اینکه یک تعبیر زبانی نام یک چیز و فقط همان چیز باشد چیست؟ نام خاص (proper name) چیست و ربط و نسبت آن با لفظ خاص (singular term) و وصف معین (definite description) چیست؟ آیا نامهای خاص (چنانکه فرگه (Frege), ریاضیدان, منطقی, و فیلسوف آلمانی (1925ـ 1848), میگوید) هم مفهوم (sense) دارند و هم حکایت یا ارجاع یا (چنانکه جان استوارت میل (John Stuart Mill), فیلسوف بریتانیایی (73ـ 1806), و سول کریپکی (Saul Kripke), منطقی و فیلسوف امریکایی ( ـ1940) میگویند) فقط حکایت یا ارجاع دارند, که لازمه اش اینست که نامهای خاص معانی زبانی ای که از طریق تعریف قابل تعیین باشند ندارند؟41 7) صدق: چون معنای یک جمله را شرائطی تعیین میکنند که موجب صدق آن جمله میشوند, باید پرسید: ماهیت صدق چیست؟ در پاسخ به این پرسش, نظریاتی عرضه شده اند که اهم آنها عبارتند از: نظریه ی مطابقت (correspondence theory), نظریه ی تلائم (coherence theory), نظریه ی استصلاحی (pragmatic theory), نظریه ی زیادت (redundancy theory), نظریه ی کمینه گرایی (minimalist theory), نظریه ی نقل قول بد (disquotation theory), و نظریه ی معناشناختی (semantic theory)."