خلاصه ماشینی:
"25 آن چه گذشت توضیح نظر سرل از جنبه ایجابی بود, اما از جنبه سلبی, سرل معتقد است که حتی در صورتی که با رفتارگرایان موافقت کنیم و بگوییم که مفاهیم و عبارات زبانی باید براساس معیارهای مصداقی اطلاق و اثبات شوند, نظرگاه بی فایده ای اتخاذ کرده ایم, زیرا اولا, معیار یا معیارهای مصداقی که بتوانند همه موارد و مصادیق را شامل شوند, وجود ندارند و ثانیا, بر فرض که بتوان معیاری عرضه کرد, کشف صحت و سقم این معیار و تام و تمام بودن آن بر آگاهی های شهودی ما مبتنی است.
روشن است که در این جا با برهان ابتدائا و به طور مستقیم معنا تعیین نمی شود, بلکه لازمه اقامه برهان تعیین معنا است; برای مثال در بحث صحیح و اعم که به عقیده شهید صدر یکی از بحث های اکتشافی است, مقصود اصلی پاسخ به این پرسش است که آیا الفاظی که انسان ها در ارتباط های زبانی خود به کار می گیرند و بر آنها آثاری بار می کنند, مانند الفاظی که در معاملات یا عبادات به کار می روند, برای صحیح وضع شده است یا اعم از صحیح و فاسد؟ در این مورد, اگر بتوانیم براساس برهان ثابت کنیم که وضع لفظ برای خصوص صحیح یا اعم امکان ندارد, بالملازمه وضع برای طرف مقابل اثبات می شود.
به هر تقدیر, برای روشن شدن مطلب و فراهم آمدن زمینه سنجش و مقایسه میان آرا و انظار عالمان اصول در تبادر و آن چه فیلسوفان تحلیلی درباره معیار اطلاق توصیف های زبانی گفته اند, بحث تبادر در باب وضع و تبادر در باب ظهور را به صورت مستقل طرح می کنیم: الف) تبادر در باب وضع دلالت الفاظ بر معانی امری وضعی و قراردادی است."