چکیده:
سخنرانی ارائه شده، در هیجدهمین اردوی سالانه فرهنگی ـ سیاسی انجمنهای
اسلامی، در دانشگاه تربیت معلم تهران با تبیین دو نوع جامعه: جامعه مبتنی بر عقل مدرن
ابزاری، جامعه مبتنی بر سنت دینی و حاکمیت احکام فقهی، به بیان دیدگاههای خود، در
خصوص جامعه سکولاری که در آن نیروی عقل خودآگاه و خلاق، با دوراندیشی و جامعهنگری
عمل میکند و در ضمن، ارزشهای اخلاقی و معنوی را نیز در خود دارد، میپردازد. سخنرانی
ضمن تبیین فرایند عرفی شدن در غرب، به نقد مبانی روشنفکری در غرب میپردازد و در صدد
اثبات مدعای خود، در جهت عرفی کردن دین برآمده است.
خلاصه ماشینی:
"آنان، آزمون دیگری را برای تحقیق در صدق و کذب آن قضایا لازم نمیداند، اما قرآن آزمون عقلی، تجربی را برای اثبات صدق یک گزاره ضروری میداند» وی ادامه میدهد: «در یک جامعه سکولار، ارزشهای دینی یا به صورت باورهای شخصی و درونی افرادند که عاریت آن به شرطی که مغایرتی با آزادی دیگر افراد و مصالح عمومی جامعه نداشته باشد و منجر به نقض قوانین نگردد، مشکلی پیدا نمیآورد و مجاز شناخته میشود یا به صورت ارزشهای عام و اجتماعی ناظر بر روابط و مناسبات میان افراد و گروهها هستند و همبستگی و همکاری میان افراد و رعایت اصول عام عدالت، عقلانیت، آزادی و حقوق عمومی را تضمین میکنند، این ارزشها، بعد از آنکه آزادانه و از طریق تعامل بین الازهانی پذیرفته و عرفی شوند، به صورت قوانین اساسی، مورد تأیید و تصویب قرار میگیرند، سپس رسمیت یافته، لازمالاجرا میشوند.
وی، در بیان تفاوت عرفی دیدن خود و جوامع غربی، گفته است: دین، برای خرد خلاق آدمی، اصالت قائل است و ادامه میدهد که دین، بین اصالت خرد آدمی و تعامل آن با شعور الاهی تعارض نمیبیند، البته روشن است که این عدم تعارض، تنها با تعریفی که سخنران از رابطه آن دو بیان میکند، قابل تفسیر است؛ چرا که عقل خودبنیادی که سکولاریزم از آن یاد میکند، نقش شهود را کاملا رد میکند، سخنران، خود به این نکته اشاره دارد که، حرف اصلی سکولاریسم این است که، باید از دخالت هر عامل و عنصر معرفت سیاسی و..."