چکیده:
نوشتار حاضر، پس از توضیحاتی درباره عرصه و گستره اینترنت به
یکی از امکانات بدیع و شگفت شبکه جهانیاینترنت میپردازد؛ یعنی
«وبلاگنویسی». امکانات بیحد و حصر این پدیده کارساز و سریعالسیر،
همگان را وا میدارد که برای تبلیغ مرام و آرمانهای شخصی یا ملی یا الهی
خود، روی بدان سو کنند و از قابلیتهای آن سود برند. سپس این نکته را
یادآود میشود که آیا توجیهی برای غفلت نویسندگان دینی از این عرصه پر
جنبوجوش و فعال جهانی وجود دارد. وبلاگنویسی، این توانایی را دارد
که نوع جدیدی ازفعالیتها و تبلیغات دینی را در خود جای دهد:
اطلاعرسانی و تبلیغ دیجیتالی.
خلاصه ماشینی:
"وبلاگها را میتوان روزنامهها یا مجلات شخصی میلیونها انسان دانست که سردبیر، نویسنده، ویراستار و حروفچین و صفحهآرای آنها یک نفر است؛ یعنی هر نویسندهای میتواند در اینترنت، مجلهای برای خود راه بیندازد که سردبیر آن خود او است و در هر فرصت که خواست یا توانست، مطلبی بر آن بیفزاید یا حذف و ویرایش کند.
امکانات وبلاگها آشکارترین تفاوت وبلاگها با سایتهای اینترنتی، رایگان بودن آنها است؛ یعنی هر کاربر سادهای میتواند از طریق یکی از سایتهای ویژه، فضایی را در شبکه جهانی اینترنت به تملیک خود در آورد و درباره هر موضوعی که میپسندد، به هر زبانی که میتواند، به هر شیوهای که دوست دارد، و برای هر خوانندهای که حضور میرساند، بنویسد.
این مقدار آزادی و بیقیدی، زیانهای بسیاری به بار میآورد؛ اما از آنجا که تعداد خواننده و شمار مراجعهکنندگان به هر وبلاگ، در شهرت و سرنوشت اینترنتی او موءثر است، وبلاگنویسان به سمت رعایت اصول و مراعات اخلاق وبلاگنویسی پیش میروند تا بتوانند به حیات و اعتبار اینترنتی خود ادامه دهند.
اقتضای طبیعتش این است یا چنین پیش آمد؟ همین شفاهی بودن برای او مناسبتر است و بر تأثیرگذاریاش میافزاید یا بهتر آن است که به دامان مشابههای ظاهری خود، یعنی رسانههای نوشتاری بازگردد؟ گمان میکنم هیچ تلاشی دراینباره نمیتوان و نباید کرد و همچنان منتظر باید نشست تا صبح دولتش بدمد؛ آنچه تا امروز دیدهایم از نتایج سحر است.
5. وبلاگ به دلایل بسیاری که در جای خود باید بدان پرداخت، جایگاه ممتازی در ایران یافته است؛ بهطوری که حتی شگفتی جهانیان را نیز برانگیخته است."