خلاصه ماشینی:
"فیلم این امکان را فراهم کرده است تا آدمهایی را که از فرط تکرار دیده نمیشوند،به یاد بیاوریم؛«مینو...
شکافها چتری برای دو نفر از آن دسته فیلمهایی است که ربط چندانی به نامش ندارد.
جدای از روابط و نتایجی که برای بیننده حاصل میشود به لحاظ اشارات فرامتنی و جهتگیریهای گروهی،اجتماعی و ایدئولوژیکی خود نیز ربط چندانی به مقوله پدرسالاری یا مردسالاری ندارد.
این فیلم-در کنار معایب موجود-از نظر سینمایی قابل قبول است و همین دست ما را باز میگذارد تا درباره موارد غیرسینمایی صحبت کنیم.
باز هم زاویه دید خود را بازتر کنیم و به چند سطر گذشته برگردیم؛مینو نماد زنی است که همیشه حس تهدید را با خود دارد.
یاسمن پاکروان یکی از تفکرات رایج جامعه ما این است که مردها را در تعریفها و پیشتعریفهای خودش«عینی»،و زنها را «ذهنی»قلمداد میکند.
طبقه و قشری که باز میان خود و از ورای فراموشی ویژگیهای فردی،تکرار را تکرار میکنند،در خلال همین عصرهای..."