چکیده:
فهم درستی معنای یک واژه نیازمند استفاده از روشهای گوناگون معنیشناسی است تا به واسطه آن علاوه بر یافتن روابط واحدهای معنایی،به توصیف دقیق این روابط نیز دست بیابیم. زمینه تحقیق در معنیشناسی،خود زبان است و معنیشناسی از طریق زبان و با بهرهمندی از مجموعه ای از دیدگاهها و روشها به دنبال درک معنی است. این مقاله سعی دارد تا با کمک برخی روشهای معنیشناسی که در درک معنی کاربرد دارند و با استفاده از روابط معنایی در سطح جمله و همچنین بافت زبانی و یا تقابل معنایی یک واژه با واژههای دیگر، شناختی دقیقتر از واژهها ارائه دهد.
خلاصه ماشینی:
"کاربرد روشهای معنیشناسی در قرآن کریم دکتر محمد علی لسانی فشارکی1 طیبه اکبریراد2 (به تصویر صفحه مراجعه شود) چکیده فهم درستی معنای یک واژه نیازمند استفاده از روشهای گوناگون معنیشناسی است تا به واسطه آن علاوه بر یافتن روابط واحدهای معنایی،به توصیف دقیق این روابط نیز دست بیابیم.
این مقاله سعی دارد تا با کمک برخی روشهای معنیشناسی که در درک معنی کاربرد دارند و با استفاده از روابط معنایی در سطح جمله و همچنین بافت زبانی و یا تقابل معنایی یک واژه با واژههای دیگر، شناختی دقیقتر از واژهها ارائه دهد.
ایزوتسو نیز در روش تجزیه و تحلیل معنایی خود هفت راهکار را مطرح نموده که سه راهکار او در رابطه با بافت زبانی است(ایزوتسو،،مفاهیم اخلاقی دینی در قرآن مجید،47-83) وی میگوید: 1-گاه معنای دقیق یک واژه از روی بافت آن و از راه وصف لفظی روشن میگردد.
زبان خود قرآن را میتوان همچون فرآیندی تاریخی در نظر گرفت که حدود بیست سال امتداد داشته و مشتمل بر دو دوره متمایز مکی و مدنی بوده است و پس از هجرت پیامبر(ص)از مکه به مدینه زبان وحی از لحاظ معنیشناسی تغییری ژرف پیدا کرده و با توجه به موضوع مورد مطالعه به توضیح برخی از گونههای تغییر معنایی میپردازیم.
نمونه دیگر برای وقتی که در مطالعه حوزههای معنایی،الفاظ برای ما موضوعیت دارند،می توان تغییرات حوزه معنایی واژههای مرتبط با عمل صالح را در فاصله زمانی نزول وحی تا سال ها پس از نزول وحی مورد مطالعه قرار داد تا مشخص شود معنای واحدهای این حوزه معنایی و روابط میان آنها دست خوش چه تغییراتی شده است."