خلاصه ماشینی:
"اما داستان- شکستن زنجیرههای عرضهای که در محدوده مناطقی منفرد یا مللی که زنجیرههای عرضه را از یک چشمانداز جهانی تحت فشار قرار دادهاند- تنها به جریان کالاهای واسطه و نهایی مربوط نمیشود،بلکه به نحو قابل توجهی انتقال فناوری و کسب قابلیتهای فناوری از طریق شرکتهای آسیای شرقی را هم شامل میشود.
واضح است که رشد صادرات موجب افزایش واردات کالاهای سرمایهای میشود،اما چرا آنها را میبایست وارد کرد و چرا نمیتوان آنها را در داخل تولید کرد؟در واقع،نیازی به واردات کلیه کالاهای سرمایهای نمیباشد،همه اقتصادهای در حال توسعه حداقل در برخی انواع کالاهای سرمایه(به عنوان مثال،در ساختمانسازی)از یک مزیت نسبی برای عرضه به بازارهای سرمایه برخوردار میباشند،اما سایر کالاهای سرمایهای، به خصوص آن بخش از کالاهای سرمایهای که شامل فناوری مدرن میشوند،و تولیدکنندگان داخلی کالاهای سرمایهای قادر به تولید کامل و موثر آنها نمیباشند،میبایست وارد شوند.
ارتباط با سیاستگذاری این نکته که صادرات یک موتور تقویتی خاص برای توسعه فناوری است،البته توجیهگر زمینههای انواع مداخلههای منتخب اعمالشده از طرف کره و تایوان نمیباشد و توجیه آن به مسایل دیگری مربوط میشود،به خصوص این واقعیت که عناصر فناوری بهطور کامل قابل خرید و فروش نیست،به این مفهوم که خرید برای تصاحب موثر کافی نیست.
آیا تجارت(یا تنها صادرات)نقش مهمی را در توسعه اقتصادی ایفا میکند؟ ادبیات مطالعات موردی که این مطالعات در پی اثبات آن هستند،گویای آن است که انتقال قابل توجه فناوری بهطور خاص زمانی روی میدهد که یک شرکت اقدام به صادرات یک محصول جدید(محصولی که قبلا توسط آن شرکت تولید نمیشد،شامل تغییر محصولات صادراتی جاری)میکند تا اینکه اقدام به ادامه صادرات محصولات بدون تغییر بنماید."