خلاصه ماشینی:
"اغلب دادگاههای فدرال ایالات متحده هم در این خصوص از فروشندگان کالا(صاحبان بار)جانبداری میکردند و معتقد بودند که وجود شرطی در بارنامه مبنی بر ضرورت انجام داوری در یک کشور خارجی،طرح دعوا توسط صاحب بار علیه متصدی حمل برای جبران خسارتش را بسیار سخت و پرهزینه خواهد کرد.
در اینجا مساله این است که آیا شرط مربوط به ارجاع اختلاف به داوری در یک کشور خارجی مندرج در بارنامه،به دلیل کم کردن میزان مسوولیت متصدی حمل(بدان ترتیبی که از نظر COGSA نادرست و ممنوع است)به موجب مقررات COGSA باطل است یا خیر؟ مهمترین قضیهای که در آن مساله بیاعتباری شرط مربوط به تعیین دادگاه خارجی مطرح بوده است،دعوای"شرکت ایندوسا"علیه"اس.
با مطالعه دقیق بخش مرتبط با این پرونده در COGSA ملاحظه میشود که نظریاتی که قبلا در قضیه ایندوسا مطرح شده و حالا هم از سوی خواهان مورد استناد قرار میگیرد،دقیقا همان چیزی نیست که مورد نظر COGSA بوده:"هر شرط،تعهد یا توافق مندرج در قرارداد حمل که متصدی حمل یا مسوولین کشتی را در قبال تلف یا ورود خسارت به بار،در اثر سهلانگاری،اشتباه یا قصور در انجام وظایف یا تعهداتی که در این بخش(از قانون)برای آنها در نظر گرفته شده است،از مسوولیت مبرا نماید یا میزان این مسوولیت را برخلاف آنچه در این فصل(از قانون)پیشبینی شده است،کاهش دهد،بیاعتبار و باطل بوده،هیچ اثری بر آن مترتب نخواهد بود.
به همین دلیل هم دادگاهها همواره وجود چنین شروطی در قرارداد را به معنی "کاهش"مسوولیت متصدی حمل یا"مبرا ساختن"وی از مسوولیت در نظر گرفتهاند،و حال میبینیم که این دادگاه تایید میکند که متصدیان حمل میتوانند شرط مربوط به انجام داوری در کشور خارجی را بارنامههای خود بگنجانند."