گنجینه عشق - مجله وحید ادب و هنر

"«گنجینهء عشق» اشتیاقم بتو از حدوحساب افزونست‌ کار مشتاقی دل از کف من بیرونست‌ منم امروز همان کارشناس غم عشق‌ که شناسم غم هرکس که چو من محزونست‌ یاد از آن لحظهء خواهشگری دیده و دل‌ که تو خاموشی و احوال تو دیگر گونست‌ عفت و شرم کند منع تظاهر ورنه‌ دل لیلاست که شوریده‌تر از مجنونست! حجره را پنجره مگشای بر وی گل سرخ‌ که دلم نکسهت آغوش تو را مفتونست‌ هرکه را بهره ندادند ز گنجینهء عشق‌ بینوایی‌ست و گر خود بجهان قارونست‌ عشق و بس خاطره کآن لاله خونین دل دشت‌ یادگاریست ز مجنون که درین هامونست‌ لب تو گر بحلاوت رطب اهوازیست‌ شعر من رهم زروانی بمثل کارونست‌ انگبینی ست که آلوده به زهر است(ادیب) آنچه در کاسهء مینائی نه گردونست!"