یادداشتهای سفر پاکستان (7) خبر و گزارش

"در حین مسافرت از روالپندی به کشمیر دویار افغانی ما دو قطعه شعر از استاد"خلیل- الله خلیلی‌"سفیر افغانستان در عراق که به‌ زبان فارسی سروده است به ما دادند که در زیر میآوریم: اولی:"گرما و یاد وطن،سرزمین‌ برهنه پایان آزاد" نه همین خار و گل از شدت گرما سوزد موج هم شعله‌صفت در دل گرما سوزد همه دود است و گداز است و مهیب است و شرار بسکه اینجا ز ثری تا به ثریا سوزد هم دل دجله زده آبله از تاب‌"تموز" هم فرات از شرر"آب‌"سر و پا سوزد سر و گوئی چو عمادی است که آتش زده‌اند گلبن آن گنبد سبزی که ز صد جا سوزد گر بدریا بنهی موم،شود آهن سرد در فضا گر فکنی،صخرهء صما سوزد بلبل از شاخ دگر نغمه شادی نکشد بیم آن است که در سینه‌اش آوا سوزد روزها بوی کبابست از آنگوشه بلند جگر گرم غزالان که به صحرا سوزد شاخ آهو شد در دشت فروزان از دور هم چو آن شمع که اندر شب یلدا سوزد."