خلاصه ماشینی:
"در نتیجه، یادگیری و آموزش زبان با روش«گرامر-ترجمه»شروع میشد که متداولترین راه یادگیری زبان برای هدفهای آنزمان تا اوایل قرن بیستم بود؛اگرچه در همان زمان هم،بعضی از متخصصان تعلیم و تربیت استفاده از روش طبیعی یادگیری زبان(شنیدن،گفتن،خواندن و نوشتن)را توصیه میکردند.
بههرحال،برای مردمی که هدفشان خواندن متون خارجی و ترجمهء آن به زبان بومی یا محلی خود بود،این روش کاربرد و استفادهء کافی داشت؛چون برای ترجمهء هر مطلبی،فرد باید قادر به خواندن متون و درک آن باشد که ضرورت اولیهء آن، دانستن مفهوم لغتها و اصطلاحات و آگاهی از دستور زبان است.
گرچه معرفی و شرح همهء روشهای موجود،در این مختصر امکانپذیر نیست و خوانندگان علاقهمند میتوانند به کتابهای روش تدریس زبان خارجی مراجعه کنند،ولی پیشبینی شده است که در شمارههای آینده،مروری کوتاه بر هریک از روشهای تدریس زبان خارجی داشته باشیم تا باعث یادآوری و تجدید نظر شود و زمینهء لازم برای استفاده مناسب و به موقع از آنها در تدریس فراهم آید."