چکیده:
روش سنتی آموزش دستور زبان خارجی که بر توضیح قیاسی ساختار دستوری جدی از بافت مبتنی است و هماکنون نیز در بسیاری از مراکز آموزشی به کار میرود،اغلب باعث شده است که زبانآموزان،زبان خارجی را نه به عنوان وسیلهای برای ایجاد ارتباط،بلکه به عنوان چیزی برای تجزیه و تحلیل بنگرند(مانند درس ریاضی). هدف مقالهء حاضر رد این روش نیست چرا که استفاده از چنین روشی،در بسیاری از موارد اجتنابناپذیر است.مقصود بررسی،میزان تأثیر یک تکنیک آموزشی است که از اصول اساسی دیدگاه کاربردی (functional approach) در تدریس ساختارهای دستوری در کلاس زبان بهره میگیرد.در این تکنیک،ساختار دستوری در بافتی کوتاه و محاورهای قرار میگیرد که در آن،مواردی از نقشهای ارتباطی زبان functions) (commuvicative گنجانده شدهاند.سؤال این است که آیا یادگیری و تمرین دستور زبان با استفاده از چنین بافتهایی میتواند به زبانآموز نگرشی واقعیتر و صحیحتر به دستور زبان دهد و آنان را در«بهکارگیری»دستور برای بیان منظور یاری کند.انجام یک آزمایش و مقایسهء دو گروه کنترل و آزمایشی نشان داد که این تکنیک میتواند به طرز معنیداری بهتر از تکنیکهای جملهمحور عمل کند و در تقویت توانش ارتباطی زبان آموز communicative competence) )مؤثر باشد.
خلاصه ماشینی:
"روش سنتی آموزش دستور زبان خارجی که بر توضیح قیاسی ساختار دستوری جدی از بافت مبتنی است و هماکنون نیز در بسیاری از مراکز
هدف مقالهء حاضر رد این روش نیست چرا که استفاده از چنین روشی،در بسیاری از موارد اجتنابناپذیر است.
یک تکنیک آموزشی است که از اصول اساسی دیدگاه کاربردی (functional approach) در تدریس ساختارهای دستوری در کلاس زبان بهره
در این تکنیک،ساختار دستوری در بافتی کوتاه و محاورهای قرار میگیرد که در آن،مواردی از نقشهای ارتباطی زبان functions)
سؤال این است که آیا یادگیری و تمرین دستور زبان با استفاده از چنین بافتهایی میتواند به زبانآموز نگرشی
واقعیتر و صحیحتر به دستور زبان دهد و آنان را در«بهکارگیری»دستور برای بیان منظور یاری کند.
آزمایشی نشان داد که این تکنیک میتواند به طرز معنیداری بهتر از تکنیکهای جملهمحور عمل کند و در تقویت توانش ارتباطی زبان
کلیدواژهها:دستور زبان،شکل،نقش،نگرش نقشی(کاربردی)،بافت،نقش ارتباطی زبان"