چکیده:
در مقایسه با مطالب فراوان پیرامون گرامر و معنا،مطالب اندکی در ارتباط با تلفظ نوشته شده است.در حالی که تلفظ،مهمترین بخش هر زبان است و بدون آن ارتباطات کلامی غیر ممکن است.در نظر بسیاری از یادگیران زبان،سیستم صوتی زبان خارجی پر از پیچیدگی است و غالبا معلمان زبان نسبت به تلفظ دانشآموزان و این که چگونه در این راه به آنها کمک کنند،تردید دارند.در واقع روشها و شیوههای متفاوتی برای تدریس تلفظ وجود دارد. سلس مرسیا،برنیتن و گودوین(1996)دو روش کلی برای تدریس تلفظ ابداع کردهاند:1.تقلید غیر استدلالی یا inductive ،2.زبان شناسی تحلیلی یا deductive .روش تقلید غیر استدلالی به توانایی یادگیرنده در گوش دادن و تقلید صوتها و ریتمهای زبان خارجی، بدون ارائهی هیچگونه توضیحی به او،بستگی دارد.روش زبان شناسی تحلیلی،با توضیحات واضح و روشن در ارتباط با الفبای آوا شناسی،توصیفات تلفظی،جدولهای مروط به سیستم صوتی و توضیحات مقایسهی اصوات در دو زبان،تلفظ را به یادگیرنده میآموزد. در این تحقیق،محقق در نظر دارد،به بررسی این دو شیوه و تأثیر آنها بر پیشرفت توانایی تلفظ دانشآموزان بپردازد.بنابراین فرضیهی صفر به این صورت مشخص شد:بین روش زبانشناسی تحلیلی و پیشرفت در توانایی تلفظ دانشآموزان متوسطه ارتباطی وجود ندارد. به منظور بررسی این فرضیه،از 110 نفر دانشآموز سال سوم دبیرستان و پیشدانشگاهی دختر،طی آزمون استاندارد اولیه CELT ، تعداد 66 نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 33 نفری به عنوان گروههای تجربی و کنترل تقسیم شدند.ابزار اندازهگری در این تحقیق،آزمون شفاهی تلفظ بود که دانشآموزان را در هردو سطح segmental و supra segmental میسنجید.افراد هردو گروه توسط سه داودر نمرهگذاری شدند و میانگین نمرات هردو گروه توسط ẓt-testẒ با هم مقایسه شد. t-observed در این مرحله«23/0»بود که نشان داد، در مرحلهی pre-test بین دو گروه تجربی و کنترل،تفاوت اجرایی چشمگیری وجود ندارد.همچنین،به منظور بررسی یکسان بود سطح دانش افراد، f-test نیز به عمل آمد.در مرحلهی post-test که بعد از 8 جلسهی آموزشی گروه تجربی به عنوان treatment صورت گرفت، آزمون شفاهی دیگری با همان مشخصات،در اجرا و نمرهگذاری در مرحلهی pre-test از دانشآموزان هر دو گروه به عمل آمد.در این مرحله، t-observed معادل 08/3 بود که پیشرفت چشمگیر توانایی تلفظ در گروه تجربی را نشان میداد.بنابراین،فرضیهی صفر به این ترتیب رد شد.نتیجهی حاصل از این تحقیق نشان میدهد،ارتباط مستقیم و چشمگیری بین تدریس تلفظ به روش زبانشناسی تحلیلی و توانایی پیشرفت تلفظ در دانشآموزان دبیرستانی وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
"است و غالبا معلمان زبان نسبت به تلفظ دانشآموزان و این که چگونه در این راه به آنها کمک کنند،تردید دارند.
روش تقلید غیر استدلالی به توانایی یادگیرنده در گوش دادن و تقلید صوتها و ریتمهای زبان خارجی،
در این تحقیق،محقق در نظر دارد،به بررسی این دو شیوه و تأثیر آنها بر پیشرفت توانایی تلفظ دانشآموزان بپردازد.
صفر به این صورت مشخص شد:بین روش زبانشناسی تحلیلی و پیشرفت در توانایی تلفظ دانشآموزان متوسطه ارتباطی وجود ندارد.
در مرحلهی pre-test بین دو گروه تجربی و کنترل،تفاوت اجرایی چشمگیری وجود ندارد.
آزمون شفاهی دیگری با همان مشخصات،در اجرا و نمرهگذاری در مرحلهی pre-test از دانشآموزان هر دو گروه به عمل آمد.
مرحله، t-observed معادل 08/3 بود که پیشرفت چشمگیر توانایی تلفظ در گروه تجربی را نشان میداد.
نتیجهی حاصل از این تحقیق نشان میدهد،ارتباط مستقیم و چشمگیری بین تدریس تلفظ به روش زبانشناسی تحلیلی و
توانایی پیشرفت تلفظ در دانشآموزان دبیرستانی وجود دارد."