خلاصه ماشینی:
"از نظر بسیاری از صاحبنظران و متخصصان در ورزش(اینکه امیدوار باشیم تا افراد ورزشی را که انتخاب کردهاند،بتوانند در آن سرآمد شوند یا به انتظار بنشینیم تا افراد مستعد توارث نیز از جمله عاملهایی است که در فرآیند استعدادیابی بایستی به آن توجه کرد با مسابقههایی که در آن شرکت میکنند، شناسایی شوند)برای ورزش مدرن امروز کافی نیست.
هرچند استعدادیابی از راه مسابقه از مدتها پیش یکی از روشهای مهم شناسایی افراد مستعد و از هدفهای اصلی برپاکنندگان مسابقهها بود،تنها در چند سال اخیر است که استعدادیابی به روش نظاممند بخشی از تلاشهای ورزشی در سرتاسر دنیا شده است (2،3،5،6).
اما،دستهای دیگری از صاحبنظران معتقدند که استعدادیابی به دلیل آزمایش شدن شمار زیادی از ورزشکاران جوان تا به دست آمدن نتایج،نقطهضعفهایی دارد(6،7، 4)همچنین برخی کارشناسان استدلال میکنند که مشاهده چشمی و کارشناسی مربی باید نخستین مرحلهء استعدادیابی باشد و آزمایشهای بعدی صرفا پتانسیل استعدادی ورزشکاری را شکوفا میسازد که پیش از این شناسایی شده است(8،9).
برخلاف این،پلتولا اعتقاد دارد که نخستین مرحلهء استعدادیابی باید در سن 10 تا 12 سالگی اجرا و آن دسته از آزمونهای میدانی استفاده شود که اجرای آنها ساده و آسان است.
در نظر بسیاری از کسانی که در کشورهای استعدادیابی از راه مسابقه یکی از روشهای مهم شناسایی افراد مستعد بود غربی شرکت میکنند،ابعاد و جنبههای برنامهء استعدادیابی جمهوری دمکراتیک سابق آلمان کاملا گیجکننده است."