خلاصه ماشینی:
"البته عراقیهایی هستند که در ایران یا اروپا رشد کردهاند و معارف اسلامی را در سطح عالی آموختهاند،اما عموم مردم اینگونه نیستند و اصلا میان این افراد و مردم نوعی عدم توازن وجود دارد.
*به نظر میرسد نکته دیگری که در شناسایی مخاطب عراقی باید مورد توجه قرار گیرد این است که نگاه آنها به ایران جدای از انقلاب اسلامی نیست.
این مسئله چگونه باید در رابطهء فرهنگی ما با عراقیها لحاظ شود؟ اینکه بگوئیم نگاه مردم عراق به ایران از اساس از طریق انقلاب اسلامی شکل گرفت،از نظر تاریخی پذیرفته نیست و واقعیت ندارد.
*از فعالیتهای فرهنگی طیف مخالف اسلامگراها در عراق چه اطلاعی دارید؟ ترس آنها از این است که کنار گوششان حکومتی شکل بگیرد که شیعه در آن از نظر فرهنگی و سیاسی،نقش اساسی داشته باشد؛شیعهء عراق به خاطر فتواهایی که در زمان خودش درست بود ولی استمرار پیدا کرد،از سیاست دور شد لذا طیف مقابل خبرههای سیاسی و اجتماعی بیشتری دارد.
مصر در علوم آکادمیک پتانسیل بالایی دارد و در زمینهء اندیشهء سیاسی- اسلامی و فقه و حقوق مصریها کار جدی انجام دادهاند و میراثی به وجود آوردهاند که خودبهخود مراکز فرهنگی عراق،محتاج آنند و این میراث به طور طبیعی به سوی عراق ریزش خواهد داشت.
*عراقیها تا چه اندازه نسبت به آن به اصطلاح«الوطن العربی»یا سرزمین عربی که روی مسئلهء عربیت تأید دارد؛تعلق خاطر دارند؟ این نگاه قبلا در جهان عرب،قوت بیشتری داشت ولی هنوز هم در همه جا وجود دارد و عراق هم مستثنی نیست."