خلاصه ماشینی:
"برای آرتو این مسأله مطرح نبوده است که سهل الوصول باشد تا دریافت آسانتر شود و راه فهم،نه چندان سنگلاخ.
مگر نباید بیوقفه ذهن خواننده را«در هاون کوفت»؟آنچه از این دغدغه نتیجه میشود،«رجوع به مطلب»در نثر آرتو است که بسیار زیاد است و کاملا شاخص و نشانهء ممتاز نثر اوست یعنی از سرگیری مدام همان دلائل،همان تصاویر،همان ارجاعات (به تصویر صفحه مراجعه شود) و همان تردستی و ترفندهای گویا،البته با علم به اینکه این از سرگیریها و تجدید مطلع هرگز لفظی نیستند(و لفظ به لفظ تکرار نمیشوند3)و مثلا هر تعریف نوی خشنونت،صورتبندیای ناگفته است و قدرت تلقینی نوی دارد و بنابراین ابدا تکرار ملالآور(نشخوار کردن)نیست، بلکه چندگونه کردن (variation) یک مضمون به معنای موسیقایی کلام است.
این روش در خواننده سخت مؤثر میافتد،بدینمعنی که آن تأثیر اندکاندک در وی عمل میکند؛و اما برای کار شرح و تفسیر هم ارزشمند است زیرا مواد فراوان در اختیار مفسر مینهد کارش را به طرز شگفتی آسان میسازد."