خلاصه ماشینی:
"بیشک همراهی ذهن کودک با مسایل غامض زندگی در نتیجه احترام هنرمندان این عرصه و اعتماد آنها به هوش و دریافت وسیع این طیف از اجتماع به وجود میآید که در نمایش«سوسک پری»تا حد قابل قبولی این مهم به ظهور رسیده است.
در اجرا همانطور که پیشتر اشاره شد،لحظههایی وجود دارد که مخاطب کودک با انرژی و شتاب زیاد در جهت کمک به کاراکترها و متوجه کردن دیگران به این همراهی،جیغ و داد میکند.
پیش روی داستان سوسک پری در اجرا بیش از به سرانجام رساندن،یک حرکت فانتزی،طرح سوال و ایجاد تعلیقی برای مخاطب خود است.
اگر مخاطب سوسک پری بتواند-که در اجرا،مخاطب،این اگر را به باید تبدیل کرده-جریان غالب بر نمایش مربوطه را حس و بازنمایی کند(برای خود)،میتواند در آیندهای نه چندان دور،در سطح کلان،با نوع دیدگاه به دست آوردهء خود و با کسب سلیقه و طبع هنری خاص،خود بهعنوان داوری اصیل و بدون حاشیه،دربارهء عظمت یا خردی یک نمایش کودک بنویسد یا صحبت کند."