خلاصه ماشینی:
"آقای دکتر آذرتاش آذرنوش در این مقاله کوشیده است تاریخچهء همزه را با توجه به لهجههای عربی ه نگارش قرآن شرح دهد،و علل پیدایش چهرههای مختلف همزه را در خط عربی-فارسی بیان نمایند.
«مقالات و بررسیها» آذرتاش آذرنوش دانشیار گروه فرهنگ عربی و علوم قرآنی >همزه و دشواری نوشتن آن یکی از دشواریهای خط فارسی که از دیرباز علمای ایرانی و عرب را به خود مشغول داشته نگارش همزه است.
-؟؟+ء+او-ؤ -؟؟+ء+ای-ئـ 6-اگر همزه مفتوح باشد و بعد از کسره یا ضمه قرار گیرد، کرسی آن علامت مصوت طویل یکی از این دو حرکت خواهد بود: فئة،مؤنث.
اما اگر همزه بعد از یک سیلاب بسته قرار گیرد،از نظر تلفظ،دشواریهای متعددی پیش میآورد،آنچنانکه در بسیاری از لهجههای عربی آن را بکلی حذف میکنند2.
همزه در آغاز سخن یا در برخورد با کلمهء دیگر در هنگام همجواری با همزهء دیگر ممکن است به همزهء بینبین تبدیل شود که ذکر همهء این حالتها باعث تطویل خواهد بود.
این زبان که گفتیم زبانی«ادبی و مشترک میان همهء اقوام»بود و نه لهجهای از لهجات،همان است که قرآن بدآن نازل (1)-دربارهء پیدایش خط خط عربی ر ک به Fe???vrier:Histoire de I???e???criture,P.
بنابراین کلماتی چون«سأل،بؤس،سئل»را که در حجاز تقریبا به صورت«سآل،بوس،سیل»تلفظ میشد،بهمین صورت اخیر نوشتند و اگر میان این تلفظ که بقول سبیویه همزههای«بینبین»هستند و مصوت طویل اختلافی اساسی وجود داشته خط عربی نتوانسته آن را ظاهر سازد.
اگر امروز در خط فارسی یا عربی فصیح(و نه لهجههای عامیانه که همزه را در غالب موارد به صورت مصوت بلند یا-بقول سیبویه- بصورت همزهء بینبین تلفظ میکنند)علامت معینی برای همزه وضع شود،اشکال نگارش آن از میان خواهد رفت."