چگونه مرگ را پذیرا باشیم (مادادایو 1993) معرفی و نقد

"چگونه مرگ را پذیرا باشیم؟ مادادایو(1993) *میشل استو حضور ضمنی نویسنده در داستان و نیز حس‌ وسوسه‌انگیز مرگ،دو فیلم مادادایو و رویاها را به‌ هم معطوف می‌سازد،جایی که اگنس پک دو نظر مکمل را در مورد پیری بیان می‌کند. اگر معلم،زبان آلمانی‌ تدریس می‌کند به این دلیل است که پدر کوروساوا، استاد هنرهای رزمی و ژیمناستیک،شیفتهء فرهنگ‌ آلمان بوده،سالی که وی بازنشسته شد یعنی سال‌ 1943،دقیقا همان سالی است که کوروساوا اولین‌ فیلم خود را ساخت:افسانهء جودو. ) مشخصه جدی،تند و خشن این طغیان‌ شفاهی،آمیخته با یک احساس بی‌شائبه صمیمیت‌ است که توسط سینماگر در قبال تمام شخصیتهایش‌ بروز می‌کند حس محبت و همدردی که یکی از کلیدهای اصلی فیلم مادادایو است،در دیگری فیلمهای‌ او نیز مشاهده می‌شود. ». در جشنی که به مناسبت سالگرد تولدش گرفته‌ شد-در واقع آخرین جشن تولدش-استاد با محبتی‌ بسیار،رازی را به نوه‌های شاگردان قدیمی خود می‌گوید:«در شما چیزی است که آن را دوست‌ می‌دارید،باید آن را کشف کیند،و برای دفاع از آنچه که واقعا طالب آن هستید باید بجنگید."