یک گونه سینمایی و سنت آن معرفی و نقد

"وقتی فیلمهای کمدی بسیاری‌ قدیمی را دوباره نگاه می‌کنیم،تنها بازی هنرپیشه نیست که با تئاتر ابتدایی‌ توام شد،بلکه حتی ساختار داستان‌ نیز با آن همراه می‌شود. بین‌ سالهای 1910 تا 1920 کمدی‌سازی رونق ویژه‌ای‌ گرفت؛«داستان کمدی»همانگونه که در سنت‌ این‌گونه ادبی همواره وجود داشته است،از پلوت‌ و ترانس گرفته تا کمدی دل آرته با موضوعها و فن‌آوریهای ویژهء این نوع ادبی-تنها یک مثال‌ می‌زنم:موضوعی کلاسیک مانند افتادن در بشکه‌ در فیلمی قدیمی از ماکس لندر تکرار می‌شود (احتمالا 1912 تا 1913). آیا هیچ فکرش را کرده‌اید که چاپلین افکتهای‌ کمدی را،طبق روالی دقیقا مشابه،از این ظواهر استخراج کرده است؟و بدین طریق است که به‌ نظر می‌رسد او قدرت اصلی سینما را کشف کرده‌ است. حتی پرشورترین تحسین گرانش که‌ بازی از چشمهایشان را خیره کرده بود به اندازه‌ کافی توجه نشان نمی‌دادند که در فیلم ارزشمندی‌ چون جویندگان طلا یا در اثری که ظرف مدت‌ کوتاهی نوشته شده بود چون زائر،مهارت ساختار دراماتیکی به لحاظ ارزش،با غنای ابداع یک فیلم‌ کمدی برابری می‌کند."