خلاصه ماشینی:
"منظورم آن است که نمیخواهم از دیدگاه فلسفه و عرفان دربارهی این استاد بیهمتا که تا به حال به نام فیلسوف،شارح مکتب ابن عربی و ملا صدرا معرفی شده است،سخن بگویم، بلکه به سابقهی ارادت چهلسالهیی که از سال 1344 شروع شد و سعادت همجواری شبانهروزی با ایشان را نصیب حقیر ساخت، میخواهم در این جمع گوشهیی از مکارم و صفات اخلاقی ایشان را باز گویم،آن هم بسیار کوتاه،تنها به قدری که به قول مولانا شیشهی دل از نازکی نشکند: اینقدر گر هم نگویم ای سند شیشهی دل از ضعیفی بشکند ایشان متولد 1304 هستند و در آشتیان به دنیا آمدهاند و ظاهرا در سال 1323 در اوایل نوجوانی در اواسط دههی دوم زندگی (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) نحسن لاهوتی؛داریوش شایگان؛استاد سید جلال الدین آشتیانی(عکس از علی دهباشی) خود،آشتیان را ترک گفتند و به سوی بخت بلند خود راهی قم شدند و پس از چند سال تحصیل در قم به نجف مشرف شدند و بعد به قم برگشتند و به تهران آمدند و به قزوین رفتند و تا سال 1338-یعنی اگر از پنج سالگی،آغاز مکتب رفتن حساب کنیم،حدود 29 سال از عمر خود را صرف درس خواندن کردند و نزد بسیاری از دانشمندان بزرگ آن زمان به تحصیل علم پرداختند که خود نام استادانشان را به قلم و خط بسیار زیبای خود در کیهان فرهنگی(سال دوم،شمارهی ششم)به تفصیل بیان فرمودهاند و همین مرقومهی ایشان در نشریهی دانشکدهی الهیات دانشگاه فردوسی مشهد(شمارهی 41 و 42)که ویژهنامهی نکوداشت استاد است،نیز به چاپ رسیده است."