حافظ و عرصه ی شطرنج مقاله

"دو نفر روبه‌روی هم نشسته‌اند و صفحه‌ی شطرنج‌ را پیش رو دارند،یکی از دو بازیکن که پیش افتاده است،دو سه بار متوالی مهره‌ی شاه حریف را در خطر کیش قرار می‌دهد و از این‌ بابت به بازی خود غره می‌شود،اما هربار که حریف در مقابل کیش‌ دفاع می‌کند،نقشه‌یی هم طرح‌ریزی می‌کند،(در تعبیه‌ی‌ حرکتی‌ست)و هنگامی که بازیکن مغرور و غافل از نقشه و تعبیه‌ی‌ به ظاهر دفاعی حریف،یک مهره را جابه‌جا می‌کند تا بتواند نقشه‌ی‌ نهایی کیش و مات را عملی سازد،درست در همین موقع حریفی‌ که درمانده به نظر می‌رسید،از فرصت استفاده کرده،مهره‌یی را به‌ جلو می‌آورد و می‌گوید:کیش و مات!با این توضیح بنده این بیت را این‌طور می‌خوانم: مباش غره به بازی خود که در ضرب است‌ هزار تعبیه در حکم پاد شاه‌انگیز پیام بیت این نیست که شاعر به بازیکنی که از بابت جلو افتادن‌ در بازی مغرور شده است،بگوید به این دلیل مغرور مباش که هزار طرح و نقشه در حکم بازی خودت که کیش می‌دهی وجود دارد، بلکه هشدار برای مغرور نشدن،وقتی سودمند است که گفته شود: حواست را جمع کن که هزار طرح و نقشه در حرکات دفاعی حریف‌ (یعنی در پاد شاه‌انگیز)نهفته است که ممکن است تو را غافلگیر سازد."