خلاصه ماشینی:
"طی این دور از مذاکرات،کشورهای شرکتکننده میبایست همواره چهار اصل را در نظر بگیرند،اول آنکه تعرفهها را بطور هماهنگ،طی پنج سال و طبق اصل دولتهای کاملهالوداد تا 50 درصد کاهش دهند، دوم آنکه علاوه برکالاهای صنعتی،کالاهای غیر صنعتی،کشاورزی و مواد اولیه را نیز،در دستور کار خود قرار دهند،مورد سوم آنکه،افزون برتعرفهها و تقلیل گروهی آنها،سایر محدودیتهای غیرتعرفهای را مدنظر قرار دهند و آخر اینکه برای توسعه تجارت کشورهای در حال توسعه تدابیری بیندیشند و در این راستا کشورهای پیشرفته و صنعتی در مقابل اعطای امتیاز به این کشورها امتیازات تعرفهای کمتری درخواست نمایند،به بیان دیگر اصل مبادله متقابل (Reciporcity) را در مورد کشورهای در حال توسعه به اجرا نگذارند.
مهمترین دستاورد این دور از مذاکرات کاهش تعرفههای گمرکی طی سالهای 1968 تا 1972به میزان 36 تا 39 درصد بود،در مورد کالاهای کشاورزی تنها قیمت انواع گندم مورد توافق قرار گرفت،زیرا اعضای بازار مشترک اروپا هر یک با دیگری و با ایالات متحده در زمینهء واردات محصولات کشاورزی و قیمت گذاری آنها اختلاف نظرهای بسیاری داشتند.
در این دور از مذاکرات نیز همچون مذاکرات پیشین،مسائل مربوط به تعرفههای گمرکی مورد بررسی قرار گرفت و قرار شد کشورهای پیشرفته طی 8 سال تا 33درصد از تعرفههای محصوگت صنعتی را کاهش دهند.
گرچه نتایج عملکرد این سازمان تاکنون بصورت کاهش تعرفهها و لغو سایر محدوإیتها امری مثبت به نظر میرسد،اما همیشه مورد رضایت کامل تمام کشورها نبوده است،بعنوان نمونه،مذاکرات دور اروگوئه باعث شورش در هند و استعفای نخست وزیر کرهء جنوبی شد،از سوی دیگر همواره بین ایالات متحده آمریکا و جامعه اقتصادی اروپا مجادله وجود داشته است."