خلاصه ماشینی:
"از میان 10 نمایش اجرا شده ایرانی در تالار مولوی،اگرچه مضمون اکثر نمایشها برگرفته از محیطهای سنتی و روستایی و یا قصههای اصیل ایرانی بوده است،ولی تنها نمایشی را که میتوان بهمعنای واقعی کلمه،«نمایش سنتی»نامید،در تیرماه سال 1354 در تالار مولوی به روی صحنه میرود.
در سال 1354 دو نمایش«تخت حوضی»تحت عناوین«عاق والدین»و«بیژن و منیژه»،توسط یکی از گروههای حرفهای تئاتر تخت حوضی که از جمله بازیگران آن میتوان به«سعدی افشار»اشاره کرد،به دعوت مسئولین وقت تالار مولوی و تنها جهت آشنایی هرچه بیشتر دانشجویان با شیوههای نمایش ایرانی،روی صحنه میروند.
تالار مولوی با هماهنگی جهاد دانشگاهی و پس از حدود یک سال تعطیلی-اسفند 1359 تا بهمن-1360،بازگشایی میشود و دوره سوم فعالیت کاری خود را تحت سرپرستی امور فعالیتهای فرهنگی و هنری دانشگاه تهران آغاز میکند.
طی سالهای 1360 تا 1364 در مجموع،11 نمایش در تالار مولوی روی صحنه میرود که شاید سال 1362،نقطه اوج این دوره است و پس از آن اجرای نمایشها سیر قهقرایی پیدا میکند: سال 1360،1 نمایش،سال 1361،1 نمایش،سال 1362،5 نمایش،سال 1363،2 نمایش،سال 1364،2 نمایش.
شاید تنها گروه که در این دوران دست به اجرای نمایش میزند،گروهی است که اعضای آن،خود از متولیان تالار مولوی در این دوران هستند،یعنی گروه وابسته به امور فعالیتهای فرهنگی-هنری دانشگاه تهران،که 4 نمایش از 11 نمایش به اجرا درآمده در این دوران،حاصل کار این گروه است.
در این زمان،زمینه فعالیت برای دانشجویان فراهم است و دانشجویان،با همکاری مسئولین وقت تالار که همگی از استادان دانشکده هنرهای زیبا نیز میباشند،وارد عمل شده و در سال 1367،7 نمایش را روی صحنه میبرند."