خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) مقاله نقد و بررسی کتاب«نشانهشناسی تئاتر و درام» نوشته«کرالام»،ترجمه«فرزان سجودی» جهان نشانهمند و معنادار نمایش انتشارات قطره،چاپ دوم،تهران 1384 حسن پارسایی تئاتر تا چه حد با عینیتگرایی سروکار دارد و چگونه دادههای حسی و ذهنی را به مخاطب انتقال میدهد؟آیا از زبان خاصی برخوردار است که بتواند به طریقی بازنمود نمایهها،نمادها و اجزای کثیر دنیای بصری را مفهومنگاری کند؟آیا این مفاهیم که در قالب نمایش و به صورت واقعیت،تبدیل به مجاز شده و به تماشاگر ارائه میگردد از قانونمندیهای همان واقعیت تبعیت میکنند؟اجزا و عوامل نمایش بهعنوان نشانههای معنادار چه کارکردی در کنشمندی آن دارند؟در نهایت اینکه،همه این اجزای شکل یافته در کالبد و کمپوزیسیون متن و اجرا،چگونه به مرتبه نشانگی میرسند و قابلیتهای دلالتگرایانه ثانویه پیدا میکنند؟کتاب«نشانهشناسی تئاتر و درام»اثر«کر الام»که توسط دکتر«فرزان سجودی»ترجمه شده بر آن است که به جزنگری و تجمیع آرا و نظریههای دیگران به این سؤالات پاسخ دهد.
» نویسنده بعد از پرداختن به اصل نظریه تئاتری«مکتب پراگ»مبنی بر نشانه شدن«ابژه»به تفاوت نقش دلالتگری پدیدهها در روی صحنه و نقش عینی آنها در دنیای واقعی میپردازد و نیز همین دادههای کلیدی مفید را که برای علاقهمندان، مدرسان و مخاطبان تئاتر در بر دارد؛زیرا بهطور دقیق تفاوت دنیای صحنه و دنیای واقعی را نشان میدهد و ثابت میکند که به دلیل«دلالتگری»پدیدههای نمایشی به معانی نامحدودتر دنیای روی صحنه غایتمندتر،هدفمندتر و کنشمندتر است و لذت تماشای یک نمایش هم به شناختن این نشانهها ارتباط مستقیم دارد."