خلاصه ماشینی:
"تصور ما بر این بود که این سیاست با استقبال هنرمندان روبرو میشود؛ولی از آنجا که ماهیت تئاتر ما دولتی است و تصمیمگیری و بودجهاش از طریق مرکز هنرهای نمایشی تأمین میشود.
در سال 82،این حضور به 42 سفر ارتقا یافت و در سال 84 فکر میکنم نتیجه این سیاستگذاری به شکل مسهودی دیده شد و آن هم 70 حضور بینالمللی گروههای ایرانی در اقصی نقاط جهان بود که از این میان،50 حضور به ارتباط مستقیم گروهها با جشنوارههای خارجی برمیگشت و کوچکترین هزینهای هم برای مرکز هنرهای نمایشی در بر نداشت.
جهت اطلاع میگویم که هیچ کدام از این دوستان،حتی یکبار طی این دو سال گذشته،یک دلار و یا حتی یک ریال هم از مرکز هنرهای نمایشی بابت سفر به خارج از کشور،دریافت نکردهاند و تمام هزینه سفرشان به عهده گروه و یا هزینه شخصی انجام شده است.
آیا روابط بینالمللی میتواند در این زمینه،چارچوبی را تعیین کرده و در اختیار هنرمندان قرار دهد؟ سیاستهای ما مشخص است:ارتباط حرفهای و مستقیم بین گروههای نمایشی و خارج از کشور،ما در اینجا گروهها را تشویق کردهایم.
ولی با تأکید آقای پارسایی، مذاکراتی را با گروههای خارجی انجام دادیم و خبر خوبی که به هنرمندان تئاتر میتوانم بدهم این است که در شش ماه دوم سال،حداقل سه گروه خارجی در ایران اجرای عمومی خواهند داشت."