خلاصه ماشینی:
"انگلیس برای سالهای زیادی بیشترین تعداد هنرمندان را در زمینه هنرهای تجسمی درحال فعالیت نسبت به کشورهای دیگر داشت(این تعداد بیش از 000/50 تخمین زده شده)و بهترین ساختار حمایت هنرمندان را از طریق انجمن هنرها،انجمن انگلیس،جامعه هنرهای معاصر و از طریق استودیوهای SPACE و ACME که از اواخر دههء 1960 کمکهزینهء زندگی و فضای کار هنرمندان در کارخانهها و انبارهای شرق لندن و لنگرگاههای آن فراهم کردهاند.
اگر مسئله پیچیده پست مدرن در نقاشی انگلیس موجود میباشد،این مسئله بیش از آنچه در این دوره باید انجام گیرد،نیست،اما بیشازحد عملکردها و پیگیریهاست چراکه نقاشی معاصر انگلیس از مجسمهسازی انگلیس در بازار جهانی پیروی میکند:آیا نقاشی باید به صورت سنتی باقی بماند؟آیا باید بدون توجه به ارتباطهای آن با بازار هنر آمریکا و نیویورک،به اروپا نزدیک شود؟یا اینکه باید به شکل جهانی درآمده و در توسعههای اروپایی و آمریکای شرکت نماید؟ در مباحثه و مرور نمایشگاههای مهمی مانند «نمایشگاه هنر انگلیس» ẓThe British Art ShowẒ شامل «پیروان قدیمی و دستور العملهای جدید» OldẒ ẓAllegiances And New Directions سالهای 84-1979 که در«بیرمنگهام» ṣẓBirmwghamẒ «ادینبورگ» ṣẓEdinburghẒ «شفیلد» ẓSheffieldẒ و«سوتمپتن» ṣẓSouthamptonẒ در سالهای 5-1984 برگزار شد؛ نمایشگاه سالانه«هیوارد» ṣHayward «سایه فرو (به تصویر صفحه مراجعه شود) میافتد» ẓFalls The ShadowẒ شامل«هنر جدید انگلیس و اروپا» ArtẓRecent British And EuropeanẒ و آکادمی سلطنتی هنر انگلیس در قرن بیستم(سال 1987)؛ هنرمندان انگلیس،منتقدان و فروشندگان،به سختی درباره بازار فروش و دربارهء آوازهء هنر نوین توضیح داده و درباره مسیری که هنر انگلیس باید در پیش گیرد بحث کردهاند."