خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) نگاهی به اکسپرسیونیسم انتزاعی امریکا و آثار«رابرت مادرول» تصویرهای سوگنامه پرتنش رحمان احمدی ملکی در میان موج نقاشی بعد از جنگ جهانی دوم در امریکا،روشی متداول و به بار آمده بود که بسیاری از منتقدان و مفسران هنر،از آن به عناوین مختلف یاد میکردند،که از بین عناوین فوق،عنوان«اکسپرسیونیسم انتزاعی»، شاخصتر و پذیرفتهشدهتر مینمود.
از میان این گروه،چند نفری نسبت به افراد دیگر شناخته شدهتر بودند،اما از جهتی دیگر، تلاش و فعالیت افراد فرعی و گمنامی را که در (به تصویر صفحه مراجعه شود) جهت شور و التهاب جنبش قرار گرفته و بر شدت آن دامن میزدند،نباید فراموش کرد؛ به خاطر همین شاید نتوان لیست و فهرست شخصی کاملی را از هنرمندان دخیل در این جریان را ارائه داد.
او با همه افراد گروه و هنرمندان هر دو گرایش، مراوده،تجربهآموزی و همکاری داشت و از شگردهای تجسمی و تصویری هر دو استفاده میکرد؛بخاطر همین او را پلی بین هر دو گرایش جنبش دانستهاند که این نقش را در سالهای بعد نیز در روند فعالیتها و آثارش ایفا کرده و تقریبا بیشتر نقاشیهای بزرگش را همچنان به سبک تصویرگرایان انتزاعی کشیده است.
این آثار،از جهت عدم تنوع فامهای رنگی،در برابر کلاژها و نقاشیهای پرآب و رنگ و تابناک دهههای قبل نقاش قرار میگیرند؛و با آنکه فقط جنبهای از کار هنرمند را تشکیل میدهند، باز حاوی اطلاعات بسیاری درباره نگرش و شیوه برخورد او به هنر نقاشی هستند.
هنر مادرول بسیار شخصی ولی هنری است که به طرز ماهرانهای توانسته است بسیاری از شکافهای موجود بین اکسپرسیونیسم اولیه و نقاشی میدانرنگ دهه هفتم را پر کند."