خلاصه ماشینی:
"دراین شبکهای که به تدریج به سمت افق باریکتر (به تصویر صفحه مراجعه شود) میشود،در این قفس که اجزای عمودی آن با رنگمایهء نیمه شفاف مایل به آبی،به روی فرش طلایی خاک برپا شدهاند،در خط مرتفع افق که نزدیک لبهء بالایی تابلو قرار گرفته،در لرزش لکههای رنگ روی تنهء درختان و روی خاک،در شفافیت برگها روی آبی-طوسی آسمان؛چطور میتوان در تمام اینها،نمایشی از مسیر پرپیچ و خم زندگی را ندید؟و همینطور در فضای محصور در چهارچوب بوم، آن دنیای درونی و شاید ناخودآگاه را که میتوان خود را در آن گم کرد و دوباره یافت؟ این مفهوم نمادین بیشتر از هر چیز مدیون صفحهآرایی فوق العاده مدرن تابلو است؛یک صفحهآرایی سینمایی:در پردهء اول تابلو،یک نمای نزدیک از تنهء درختان که نه ریشه و نه نوک آنها دیده نمیشود و فقط خطهایی صاف و عمودیاند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)"