خلاصه ماشینی:
فهم ما از ماهیت،منابع و اشکال اصلی خشونت،عمیقتر شده و سرکوب از نظر اقتصادی و سیاسی،دشمنی در حوزه فرهنگی را نیز در پی دارد و این امر باعث تقویت اشکال دیگر اقتدارگرایی میشود.
بنابراین،امروزه پرسشهای مرتبط با حقوق فرهنگی اقلیتها مطرح است؛نظیر ماهیت حقوق جمعی،چرایی تفاوت فرهنگها،و اینکه آیا تنوع پدیدهای موقتی است یا دایمی؟،آیا این تنوع امری موجه است و چرا؟،آیا تمام فرهنگها احترام برابر را حفظ میکنند؟،آیا آنها باید در چارچوب خودشان یا در چارچوب ما یا به واسطه معیارهای جهانشمول قضاوت کنند و چطور این چهانشمولی پدید میآید و ما با هم میتوانیم ارتباط داشته باشیم و تفاوتهای عمیقمان را از بین ببریم؟(ص 9).
یکتاانگاری اخلاقی در برابر اشکال چندگانگی یکتاانگاری اخلاقی اشاره به این نگرش دارد که یک روش زندگی کاملا بشری،درست و یا بهترین است و دیگر روشها ناقص هستند؛به گونهای که آنها را میتوان در زیر یک روش اصلی گنجاند(ص 16).
این نیز بدین معنی است که هیچ فرهنگی کاملا بیارزش نیست و حداقل از برخی جنبهها میتواند انرژی خلاق برای حفظ خود داشته باشد.
ج. مشکلات چندفرهنگیگرایی:ارزیابی انتقادی به نظر میرسد،چندفرهنگیگرایی و بحث پارک در این زمینه،از سه منظر قابل توجه است: منظر اول،ضرورت است؛به این معنی که آیا پذیرش چندفرهنگیگرایی از سر ضرورت و برای رفع مشکل موجود غرب سات یا منطبق با واقعیتهای منطقی حوزه فرهنگی میباشد؟به عبارت دیگر،پارک در بحث خود اشاره دارد که نه فقط پذیرش چندفرهنگیگرایی برای جوامع غربی به عنوان روش زندگی فراتر از یک ضرورت است و باید به آن به عنوان امر مطلوب نگاه کرد،بلکه این روش زندگی با مطالعه خود فرهنگ هم عقلانی به نظر میرسد.