خلاصه ماشینی:
"*بنابراین،اینطور میتوان نتیجه گرفت که یکی از علل اصلی ماندگاری برخی آثار گذشته؛چون ساختههای استاد«صبا»علاوه بر دیگر تواناییهای آهنگساز تکیهء آنها بر موسیقیسازی برای بیان حالات درونی و دوری از کلام بوده است؟ همانطورکه شما هم اشاره کردید،پدر موسیقی ایران؛استاد ابو الحسن صبا،که برای خیلی از ماها الگوست،کلیه کارهایش بدون کلام بود و شاید هم به همین دلیل است که این آثار ماندنی و جاودانه شد،او اگر میخواست مثل بعضی از آهنگسازان قطعاتی بسازد که حتما خوانندهای آنرا بخواند، تاریخ مصرف پیدا میکرد.
*شاید یکیدیگر از عوامل مهم ماندگاری آثار گذشته همین نحوهء اجرا،ضبط و ارتباط نزدیک اعضای گروه بوده که امروزه نمیبینیم؟ بله،در گذشته آهنگساز،آهنگ را میساخت،بعد با شاعر هماهنگی میکرد و احساس خودش را با او در میان میگذاشت و میگفت؛من تحت این شرایط این آهنگ را ساختهام و بعد شاعر،شعر مناسبی را روز وزن آهنگی که آهنگساز ساخته بود میسرود،سپس آهنگساز براساس آن چیزیکه از پیش در ذهن خود داشت؛که برای چه خوانندهای این قطعه را در نظر گرفته و باتوجه و رعایت وسعت صدای خواننده و حسوحال صدای آن،خواننده را دعوت میکرد و ارکستر همزمان مینشستند و بعد از چندبار تمرین خواننده آن آهنگ را میخواندند و میزدند و ضبط میشد،بعد هم میدیدیم که چقدر مردم استقبال میکردند،در واقع آن کارها در متن وجود افراد میرفت."