خلاصه ماشینی:
"جز مکتب نیویورک (به تصویر صفحه مراجعه شود) نوشته:استیوان نیکولسون ترجمه:خاطره کرباسی زمانی که در هارلم پیانیستها متشکل میشدند،گروههای موسیقی در مهمانیهای بزرگ رقص-جایی که جوانان رقصهای ترکی ترات و چارلستون را انجام میدادند،توسعه مییافتند.
این موسیقی،الهامبخش نسل جدیدی از پیانیستهای هارلم بود که در عین وفاداری به سنن موسیقی سیاهپوستان(بهویژه در ریتم و ضرباهنگ)طیف وسیعی از تأثیرات(موسیقی»دیگر را در موسیقی خود ترکیب کردند.
گروههایی کوچک موسیقی سبک نیواورلئان در مراکز بزرگ رقص گم شدند و تقاضا برای تشکیل (به تصویر صفحه مراجعه شود) در اواسط دهه 20، نیویورک جذب کننده استعدادهای بزرگ جاز بود گروههای موسیقی بزرگتر در دهه 20 افزایش یافت.
وی در سال 1920«نجواها»و «مردشنی ژاپنی»را تنظیم کرد که میلیونها نسخه از این دو قطعه به فروش رفت و ویتمن؛معروفترین رهبر یک گروه موسیقی جاز در آمریکا شد.
در اواسط دهه 20،نیویورک جذب کننده استعدادهای بزرگ جاز بود؛ کسانی مانند یک کرنت نواز سفیدپوست جوان از شهر داونپورت ایالت آیوا به نام بیکس بیدربک،که سبکش آرامتر و بیشتر شاعرانه بود."