خلاصه ماشینی:
"اهل تعلیم دادن حرفهای هم نبود و صدای سازش برای گوشهای اهل موسیقی در سالهای بعد از انقلاب،نامش را تداعی نمیکند،حالتهای دلنشینی که در اجرای رنگها و ضربیهای مخصوص کمانچه(به خصوص با الهام از شیوههای مطربی اصیل و قدیمی)از آرشه ویولن و به خصوص کمانچه او شنیده میشود،شنونده حساس را کنجکاو میکند و وقتی نام او را-او را که دیگر بین ما نیست-میشنود،از دیگرانش میپرسد و تازه درمییابد که همت کرد و کتبا سراغی از او گرفت(کتاب مردان موسیقی سنتی و نوین ایران،ج 1،ص 241-641)که در نوشتن این یادداشت از همان منبع استفاده شده است.
*کامران داروغه از اولین ورودیها به گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا(دانشگاه تهران)بود،تعدادی از هم دورههای او نیز به این دانشکده آمدند،ولی کارشان را ادامه ندادند(نظیر اسد الله ملک)ولی او دوره تحصیل را به پایان برد و رسالهاش را درباره موضوعی قابل توجه ریتمهای زورخانه و با همکاری هنرمند ارجمند،استاد محمد اسماعیلی نوشت که قسمتی از آن نزد نگارنده نگهداری شده است.
دیگر از اجراهای من برنامهای بود در تلویزیون جامجم به نام هفت شهر عشق و بشنو از نی در رابطه با شعر و شاعری و ادبیات ایران بود که تهیهکننده و کارگردان آن آقای بهمن بوستان بودند و هنرمندانی چون استاد آقای حسین ناهید،استاد محمد موسوی، استاد زندهیاد آقای اکبر محسنی،استاد شجریان، استاد جلیل شهناز،استاد منصور نریمان،استاد ابراهیم سرخوش،استاد زندهیاد امیرناصر افتتاح، استاد رضا شفیعیان و بنده حقیر کامران داروغه در این برنامه به اتفاق دوستان هنرمندم اجرای ارکستری و تکنوازی داشتم."