خلاصه ماشینی:
"در همان تاریخ،دولت ایران یک پروتکل تعلیقی سه جانبه را با آژانس و آمریکا امضا کرد و کلیهی اختیارات دولت آمریکا برای اقدامات حفاظتی و احتیاطی معلق شد و این اختیارات به آژانس بین المللی انرژی اتمی واگذار گردید.
قانون مربوطه «مادهی واحده-اساسنامهی سازمان بین المللی انرژی اتمی که در تاریخ 26 اکتبر 1956 در مقر سازمان ملل متحد(نیویورک)امضا شده و به امضای نمایندهی ایران هم رسیده است،تصویب و به دولت اجازه الحاق میدهد-ششم خرداد 1337-رییس مجلس شورای ملی.
» همانطور که در بخش دوم این مقاله ذکر شد،در مواد 6 و 14 اساسنامهی آژانس بین المللی انرژی اتمی اصلاحاتی صورت گرفت که هر دو اصلاحات و قبولی دولت ایران در تاریخهای 28/1/ 1367 و 27/3/1380 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
تحولات بعدی: در راستای راهاندازی و احداث نیروگاه بوشهر و تأسیسات جانبی در اراک،نطنز و اصفهان،آژانس بین المللی اتمی و سه دولت اروپایی فرانسه،آلمان و انگلستان خواهان بازرسی و نظارت همه جانبه بر کلیهی تأسیسات انرژی هستهای و در مراحل بعدی، خواهان تعلیق تأسیسات مربوط به فراوری اورانیوم،تولید کیک زرد، تولید اورانیوم و غنیسازی اورانیوم 235 در ایران شدند؛به خصوص که آمریکا مصرانه مدعی بود،دولت جمهوری اسلامی ایران به دنبال استفاده از انرژی هستهای برای مصارف نظامی است.
» در 18 دسامبر 2003،دولت جمهوری ایران برای ایجاد اطمینان و رفع نگرانی سه دولت غربی و مقامات آژانس انرژی اتمی، پروتکل الحاقی را که شرح آن در صفحات قبل این مقاله آمده است، امضا کرد و در اجرای مفاد پروتکل مذکور اجازه داد،بازرسان آژانس از تأسیسات هستهای ایران و حتی نقاطی که مورد ظن و گمان بود، بازدید کنند."