چکیده:
هدف از تحریر این مقاله،اظهار یکی از مشکلات املایی موجود در زبان فارسی و حل آن با دلایلی مستند و منطقی است؛اینکه مضافهای مختوم به مصوتهای بلند«آ»و«او»به صامت میانجی«ی»نیاز دارند،اما مضافهای منتهی به مصوت«ای»خیر،موضوعی است که در این گفتار به تفصیل کاویده شده و عدم صحت آن به اثبات رسیده است.
خلاصه ماشینی:
"در اینجا نیز این حرف یعنی«ی»یا باید صامت باشد و یا مصوت و چون مصوت است و در پایان واژههایی مانند:کشتی و قاضی آمده است و این واژهها نیز مضاف،واقع شدهاند،برای صحت و سهولت تلفظ آنها، این مصوت به صامتی میانجی میپیوندد که در اینجا،این صامت به صورت«ی»ظاهر میشود و نقش خود را ایفا میکند: کشتی+ی+-+نوح-کشتیی نوح: kes?ti+y+e+nuh-kes?tiyeunh 4-از آنجا که هیچ هجایی در زبان فارسی با مصوت شروع نمیشود و همواره قبل از آن صامتی آغازین وجود دارد،صحیح شمردن «کشتی نوح»دور از این قاعده عمل کردن است: کشتی نوح-کش اتی ا-ا نوح kes?|ti|e|nuh لذا در اینجا نیز صامتی آغازین باید داشته باشیم که آن هم جز«ی»صامت دیگری نمیتواند باشد: کشتی نوح-کش اتی ایا نوح kes?|ti|ye|nuh 5-با ترجیح«کشتی نوح»بر«کشتیی نوح» عملا قائل به وجود هجای یک واجی در زبان فارسی شدهایم: کش اتی ا-ا نوح kes?|ti|enuh در حالی که هجاهای موجود در زبان فارسی از دو،سه و یا چهار واج تشکیل شدهاند؛لذا «کشتیی نوح»که فاقد هجای یک واجی است و در آن مصوت«-»بعد از صامت«ی»میآید، بر«کشتی نوح»ارجحیت دارد: کش اتیایا نوح kes?|ti|ye|nuh 6-زبان-که نظامی ذهنی و دستگاهی انتزاعی است-ابتدا به صورت گفتار نمود پیدا کرده و بعدها به شکل نوشتار(خط)خود را نشان داده است."