چکیده:
شعر انقلابی-حماسی مفهومی است که به زمان و مکان خاصی محدود نمیشود و اگرچه حماسه را«شعر ملل در هنگام طفولیت ملل»خواندهاند،از آنرو که مفهوم حماسه و انقلاب در همهی زمانها و مکانها ساری و جاری است و همواره ملتهای افتاده در کام استعمار و استثمار به مبارزات حماسی و انقلابی فراخوانده میشوند،شعر حماسی نیز شعر همیشهی جامعه و انسان است و در هر قالبی سروده و خوانده میشود و بر دلها مینشیند؛سنتی،کهن، نو و... نویسندهی مقاله،سیر تطور و تکامل شعر حماسی نو را در هشتاد سال اخیر در ایران بررسی و شعرای شاخص یا تأثیرگذار در شعر حماسی نو را معرفی کرده است.
خلاصه ماشینی:
"شعر انقلابی-حماسی مفهومی است که به زمان و
میشوند،شعر حماسی نیز شعر همیشهی جامعه
مقالاتی در مجلهی رشد زبان و ادب فارسی چاپ شده است.
حماسه در شعر کهن،شعر بلندروایی است که بر محور
در این دوره تنها نام بلند نیما یوشیج به چشم میآید و تا حدی
شعر مدرنش،«ققنوس»(نمادی از شاعر)در آرزوی جاودانگی خود
با این تفاوت که جای بانگ ناقوس را بانگ خروس گرفته است.
بود که از درون شعر نیما سر برآورد.
نیما در این دوران بدبین است و نومید.
اخوان در این شعر برای تأثیر بیشتر حس درونی خود و بیان
در دفتر«از این اوستا»،بهترین سرودههای اخوان دیده میشود.
که روزگارش سپری شده است و این حماسهی هجو گونه را پدید
«آنچه این شعر رمزی را به اوج میرساند،همآهنگی زبان
خاص اخوان است با فضای شعر،یعنی زبان پر از اشک و تردید
تغزل و حماسه میآورد تاعشق حماسی خود را بسزاید:«آه ای یقین
«منوچهر آتشی»در این دوره با حماسههای بومی جنوبی خود
در این دوره شاعران دیگری هم به عرصه میآیند ولی شعر آنها
شعر این مجموعه،در سوگ جهان پهلوان تختی و دریغ بر نابودی
این زمان یا خود جزئی از مبارزهی مسلحانه هستند یا ستایشگر
است که از ستایش انسان کلی و ذهنی دورهی پیشین رها میشود و
و حماسه و تاریخ و سیاست و غنا شعر ویژهی خود را به نمایش
مردن سرخ»را در ستایش مبارزان راه آزادی میسراید:«من شعر
شعر خود/در خاک رزمگاه/با خون سرخ/با آیه/کاشتم.
و خوشآهنگ و محتوای آشنا و پرخروش این دفتر است:
دکتر شفیعی در شعر مشهور«حلاج»،از این شخصیت
ابری است(شعر نیما از"