چکیده:
سه نگرش و رویکرد زبانی در عصر ما حاکم است،زبانشناسی صورتگرا، زبانشناسی نقشگرا و زبانشناسی شناختی.براساس این سه دیدگاه میتواند سه نوع تعریف متفاوت داشته باشد و با سه دیدگاه گوناگون مورد مطالعه قرار گیرد. زبانشناسان صورتگرا زبان را نظامی براساس ،ریاضیگونه و فرمول بنیان میدانند.نقشگرایان زبان را به عنوان پدیدهای برای ایجاد ارتباط میبینند و شناخت گرایان برای زبان به یک< نظام شناختی>اعتقاد دارند.
خلاصه ماشینی:
"هنگامی که به مقدمهی کتابهای زبانشناسی فارسی دوره دبیرستان مراجعه میکنیم،این عبارت توجه ما را به خود جلب میکند:«کوشش مؤلفان بر این بوده که دستور زبان دورهی دبیرستان برمبنای نظریهی علمی«ساختگرایی»نوشته شود و در مواردی نیز که نظریههای دیگر از جمله«نقشگرایی»و«گشتاری»در تحلیل قضایای دستوری موفقتر بودهاند،از آن نظریهها استفاده شود.
اینک به اختصار،به هریک از رویکردهای یاد شده میپردازیم 1-زبانشناسی صورتگرا (Formal Linguistics) این رویکرد زبانشناختی،زبان را نظامی ساخت بنیان فرض میکند و برای ساخت زبان اهمیت ویژهای قایل است.
آنها همچنین بر این باورند که نیازهای ارتباطی است که باعث به وجود آمدن«نحو»میگردند و زبانشناسان باید در جستوجوی همگانیهای کلامی باشند تا همگانیهای نحوی و صوری، چرا که این کلام و نقش است که پدیده آورندهی نحو و صورت است.
شواهدی نیز در اثبات این ادعا میتواند ذکر شود که از جمله میتوان به موارد ذیل اشاره کرد: الف-شواهد تحول تاریخی زبان:بررسی تحولات زبان نشان میدهد که زبان در آغاز برای ایجاد ارتباط و ایفای نقش پدیدار گشته و صورت و نحو برای تکمیل این پدیده به وجود آمدهاند."