خلاصه ماشینی:
"آشنایی و دوستی پایدار با دانشمندان شهیری مانند میرزا محمد خان قزوینی و ولادیمیر مینورسکی از دیگر دستاوردهای سفر پاریس بود که در (به تصویر صفحه مراجعه شود) تقویت بنیهء علمی اقبال بیتأثیر نبود.
میرزا ابو الحسن خان فروغی نصیبم کرده بود،غالبا گفتوگوی این موضوع در میان بود که به اتفاق یکدیگر،به سبک تواریخی که در فرنگستان به همکاری فضلا فراهم شده است،تاریخی عمومی جهت ایران تهیه کنیم و چندین جلسهء اوقاتمان صرف ترتیب نقشهء این کار و اختیار روش و ترتیب وسایل و مقدمات آن شده؛ولی بدبختانه فراهم نداشتن سرمایهء مادی و مأموریت یافتن...
در مهر سال 1313 به پیشنهاد علی اصغر حکمت،وزیر معارف و موافقت محمد علی فروغی، رئیس الوزرا،میرزا عباس خان اقبال برای شرکت در کنفرانس«معماری و طرز نگهداری موزههای صنایع و تاریخ»به مادرید31و از آنجا برای تکمیل تحقیقات«رسالهء اجتهادیه» خود به فرانسه رفت.
جای هیچ شبهه نیست که یک مقدار از حال بیعلاقگی و سست عنصری که در هموطنان معاصر ما نسبت به موطن اصلی و توجه به منافع و مصالح آن مشهود میافتد و اشتباهاتی که از ایشان در (به تصویر صفحه مراجعه شود) باب قضایای مربوط به ایران و ایرانی صادر میشود،نتیجهء بیاطلاعی ایشان نسبت به سابقهء درخشان کشور اجدادی خود و معلول بیخبری آنان از وضع جغرافیایی سرزمین مسکونی و احوال حالیه و کیفیات زندگی هموطنان خویش است.
هرچه بود،مرحوم عباس اقبال آشتیانی بود که با پشتکاری خستگیناپذیر و با علاقهای فراوان،بل عشقی سوزان به شعر و هنر و ادب و دانش و فرهنگ ایران دمی از تکاپو برای یافتن و تصحیح و چاپ متون سودمند،خاصه متون تاریخی باز نمیایستاد و در این راه،گرمای تابستان و سرمای زمستان نمیشناخت."