تلاشی نو در هوای کهنگی: انار و بادگیر (نقد کتاب) معرفی و نقد

"استفاده از تعابیر بومی با ضرب آهنگهای خاص دوبیتی که‌ مردم این دیار از لحظهء تولد با آن آشنا و عجین شده‌اند،همراه با(به تصویر صفحه مراجعه شود) انار و بادگیر صادق رحمانی انتخاب واژه‌هایی که تکرار اصوات در آن ایجاد هماهنگی‌ گوش‌نوازی می‌کند،در بعضی از اشعار او به چشم می‌خودر و از آن جمله‌اند،استفادهء مکرر از واک«ک» k در مصرع اول‌ دو بیتی شمارهء یک و«س» در مصرع دوم همان بیت و«ب» در مصرع دوم دوبیتی شمارهء 2،«الف» در مصرع‌ چهارم دوبیتی شمارهء 3 و3س» در دوبیتی شمارهء 4 و«ز» در دوبیتی شمارهء 8 و موارد دیگر که مصداق آشنایی‌ سراینده با ضرب آهنگهای بومی و انتقال صحیح آن به اشعار است. او در این‌ بخش آنچه را در اشعارش نمایانده به نثر کشیده و تفسیری‌ روشن از اشعارش به دست داده است؛به گونه‌ای که این بخش‌ *تسلط شاعر بر لطایف و ظرایف‌ واژه‌های بومی، در بسیاری از اشعار این‌ مجموعه‌ خود را نشان داده‌ است."