چکیده:
شناخت دین بدون رجوع به احادیث اهل بیت علیهالسلام امکانپذیر نیست و احادیث را باید از منابع آنها یافت. کتاب کافی، از معتبرترین کتب حدیثی شیعه است که از قرن چهارم تاکنون در اختیار دانش پژوهان شیعی است. با وجود ارزش واهمیت فراوان که این کتاب دارد، بی نیاز از نقد وبررسی اسناد احادیث نیست . این مقاله، براساس دروس آیت الله سید موسی شبیری زنجانی - از فقها و مراجع تقلید معاصر شیعه - تدوین شده، ودر آن سخنان محدث بزرگ شیعی، میرزا حسین نوری در «خاتمه مستدرک الوسائل» پیرامون کتاب کافی، نقد وبررسی شده است.
خلاصه ماشینی:
"توضیح استدلال فوقپیش از نقل ادامه کلام محدث نوری، توضیحاتی درباره استدلال مرحوم سید ابن طاوس، مفید به نظر میرسد:این که ایشان اشاره میکند که مرحوم کلینی در بغداد وفات کرد، ظاهرا اشاره به این نکته دارد که وی در بغداد زیستگاه و کیلان امام عصر علیهالسلام بوده، لذا از جهت مکانی هیچ مشکلی برای عرضه کتاب بروکیلان حضرت نداشته است.
7. راستی اگر کافی برامام زمان علیهالسلام عرضه شده باشد، آیا کلینی خود در مقدمه کتاب یا در هنگام روایت آن بر شاگردان یا شاگردان وی در اجازات خود یا در کتب دیگر بدان تصریح نمیکردند؟ آیا مؤلفان کتابهای رجال همچون شیخ طوسی وابوالعباس نجاشی که زبان به مدح کافی وکلینی گشودهاند واز کتب عرضه شده بر امامان در کتب خود یاد کردهاند، بر این امر تصریح یا اشاره نمیکردند؟چگونه میتواند چنین امری واقعیت داشته باشد در هر حالی که در هیچ مصدری از مصادر قدماء، اندک اشارتی بدان دیده نمیشود.
آنچه در این بحث حائز اهمیت است، این است که آیا ملاک صحت و اثبات صدور احادیث در نزد قدماء، تنها و ثاقت (به معنای اعم که درباره راویان غیر امامی هم صادق است) بوده یا ملاکهای دیگری هم در این زمینه وجود داشته است؟مرحوم شیخ بهایی در کتاب مشرق الشمسین، اموری را که وثوق و اطمینان به خبر میآورد بر شمرده است، ازجمله:ـ تکرار روایت در چند اصل ـ تکرار اسناد روایت در یک اصل ـ وجود روایت در کتاب یکی از اصحاب اجماع ـ وجود روایت در یکی از کتابهای عرضه شده بر معصوم علیهالسلام ـ وجود روایت در کتب معتبر پیشین (خواه مؤلفان آنها امامی صحیح المذهب باشند یا نباشند ."