«سکته ملیح» در «یامبیک» مقاله

"ما در شعر فارسی اختیاری شاعرانه داریم با نام «تسکین» که در طی آن شاعر می‌تواند به جای دو هجای کوتاه یک هجای بلند بیاورد، این امر منجر به ایجاد «سکته» می‌شود که در اصطلاح عروضی به آن «سکتة ملیح» نیز می‌گویند... در تعریف «سکته» (SYNCOPE) آورده‌اند که: «آنکه در وزن اندکی توقف باشد که قبیح نماید2 آنچه در این بحث مورد نظر است آنکه از این اختیار شاعری کوچک که چندان به نظر هم نمی‌آید و شعر را «قبیح»! گرچه قوانین عروضی شعر انگلیسی با قواعد شعر فارسی قابل تطبیق نیست اما می‌توان این به هم خوردن هجاها را در شعر «یامبیک» با قاعدة «سکتة ملیح» در شعر فارسی قیاس کرد، در این قاعده، وزن مألوف شعر شکسته می‌شود اما این شکست نوعی ملاحت و دلپذیری به‌وجود می‌آورد، از این روست که ق‍دما به آن «ملیح» می‌گفتند. این غزل که مورد اقبال شاعران و مشکل‌پسندان هم قرار گرفت نمونه‌ای از ایجاد فرم با استفاده از شگرد شعری‌ «سکتة ملیح» است."