خلاصه ماشینی:
"باید دید در مرحلهء فعلی،سینمای کشور ما در چه دورهای به سر میبرد،رونق،رکود یا بحران و سقوط؟ چنانکه از آمار و نمودار فوق مشاهده میشود تعداد تماشاگران از یک دورهء تقریبا راکد در سالهای پیش از 64 کمکم رشد میکند و در سالهای 68 و 69 به نقطهء اوج میرسد ولی دوباره از سال 70 شروع به افت میکند،به طوری که تعداد تماشاگران سینما در سال 72 به رقمی پائینتر از سال 62 میرسد.
بههرحال با توجه به آنچه که به سختی توانستیم از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این مورد کسب کنیم،حدود زیر برای هزینهء متوسط تولید هر سال به دست آمد: چنانکه مشخص است از سال 72 به دلیل قطع سوبسید،هزینهء تولید فیلم یکباره رشد عجیبی پیدا میکند و تقریبا به 5/3 برابر هزینههای سال 69-بیش از دو برابر سال 71-و 14 برابر سال 62،میرسد.
باتوجه به آمارهای ارائهشده اگر حرکت صعودی سینمای ایران را از سال 62 شناسائی کنیم،در سالهای 68 و 69 این سینما به اوج خود میرسد.
» تهیهکنندهای که بیش از صد میلیون دلار روی یک فیلم سرمایهگذاری میکند،تا چه حد میتواند پذیرای حرفهای بالا باشد؟ متأسفانه،تحلیل فوق از طرف کسی ارائه میشود که در سالهای اخیر زحمات زیادی برای سینمای ایران کشیده است.
با این حال،اگر دست او در ساختن فیلم کاملا باز بود آیا باز میتوانست تماشاگران را به سالن سینما بکشاند؟ >6-هر ایرانی کمتر از یکبار در سال میتواند به سینما برود؛ طبق آخرین آمار،کل سینماهای فعال و نیمه فعال(!)در ایران 282 عدد است و مجموع گنجایش آنها 443/172 صندلی است."