خلاصه ماشینی:
"»جورج گریل،مدیر کمیته اطلاعات ملی ایالات متحده، آژانسی که در طول مدت جنگ اول جهانی مسئولیت پی بردن به اطلاعات حکومتی در خصوص جنگ را داشت،بر این باور بود که سینما قادر است هم سطح و اندازه آن چه که مکتوب میگردد و یا به زبان میآید،نقشی ایفاء نماید.
اما فیلمهایی که لورنتس کارگردانی میکرد و به نمایش میگذاشت در برههای که صاحبان صنایع هالیوود و بسیاری از نمایندگان کنگره بر این عقیده بودند که دولت به هیچ روی نمیبایست دست در کار فیلمسازی میبرد، حساسیت و مشاجرهء فراوانی را باعث شدند.
دو سال پس از شروع به کار خدمات فیلم،کنگره از رأی مثبت دادن در خصوص اختصاص سرمایه برای تداوم فعالیت این مرکز امتناع ورزید،دایرهء حقوقی کنگره با نادیده انگاشتن وجوه مثبت امر،نگرانی و واهمه خود را در مورد تبدیل شدن سینمای مستند به مثابهء ابزاری تبلیغاتی ابراز نمود.
سینمای مستند پیش از جنگ آمریکا،مادام که پای دولت در میان نبود،همچون موقعیت مشخص ماهنامهء گذر زمان و بیشتر فیلمهای خبری اصلی استودیوهای محافظهکار،از منظر (تصویرتصویر) سیاسی گرایش به چپ داشت.
در نتیجه،سازندگان فیلمهای تفریحی که شناخت درست و روشنی از فن و اهداف سینمای مستند نداشتند و در زمینه بیان واقعیتی که از دید دوربین نباشد بیتجربه بوده و با بازیگران غیر حرفهای کار نکرده بودند،عهدهدار انعکاس جنگ در سینما شدند در حالی که عمدتا با درک غریزی خود از این قالب بیانی راه میبردند.
گفتهاند که او از فیلمهای انقلابی موفق روسی همچون رزمناو پوتمکین (1925)و پایان سنت پترزبورگ(1927)برای تبلیغ سینمایی الهام میگرفت؛گو اینکه هدف اصلی کمونیست از ساخت این فیلمها نمیتوانست ایجاد تنفر بیشتر از قدرت حزب نازی باشد."