چکیده:
شعر فارسی، از سده سوم و چهارم هجری آغاز شد. و از همان آغاز، مضامین آیات و روایات، دست مایه اصلـی برای قـوت و غنای فـرهنگ و ادب پارسـی شد. نـویسنده در ایـن مقاله، شیـوههای استفاده شاعـران پارسی گوی ایرانی از آیات قرآن و روایات شیعی را، در چهار عنوان بررسی میکند : استفاده از مفاهیم و مضامین، اقتباس از آیات و روایات، اشاره به داستانهای قرآنی، اشاره به برخی از وقایع تاریخ صدر اسلام
خلاصه ماشینی:
"12 ـ از ابیات منسوب به آفرین نامه ابوشکور بلخی : گشاده شود کار چون سخت بست کدامین بلند است نابوده پست از اندوه شادی دهد آسمان فراخی زتنگی بود بی گمان (6) تلمیح است به مضمون چندین آیه و روایت ازجمله: سیجعل الله بعد عسر یسرا (طلاق، 7) = خداوند بزودی پس از هر سختی، آسانی قراردهد؛ فان مع العسر یسرا (شرح، 5) = پس براستی که با هر سختی، آسانی است ؛ واین سخن مولا علی علیهالسلام : عند تناهی الشدة تکون الفرجة، وعند تضایق حلق البلاء یکون الرجاء(7) = آنگاه که سختی به نهایت رسد، گشایش حاصل آید، و آنگاه که حلقههای بلاتنگ شوند، آسایش رسد.
و رودکی سمرقندی چه نیکو سروده وداستان یوسف علیهالسلام رابه نظم کشیده است: نگارینا شنیدستم که گاه محنت و راحت سه پیراهن سلب بوده است یوسف را به عمر اندر یکی از کید شد پر خون دوم شد چاک از تهمت سوم یعقوب را از بوش روشن گشت چشمتر رخم ماند بدان اول، دلم ماند بدان ثانی نصیب من شود در وصل آن پیراهن دیگر (4)د) اشاره به برخی از وقایع تاریخ صدر اسلام:کسایی مروزی نخستین شاعری است که سوگند نامهای بلند برای شهیدان کربلا سروده است، ابیات این سوگندنامه به 50 بیت میرسد.
همان گونه که در آغاز مقاله گفته آمد، غرض، یاد کرد تمامی مواردی نیست که از قرآن و حدیث متأثر گشته، بلکه این نکته در مد نظر بوده است که شعر وادب پارسی، از سدههای نخست با مضامین آیات و روایات عجین بوده است، تا بدانجا که تأثیر فرهنگ اسلامی را بر ادبیات فارسی انکار نتوان کرد ."