اثری ناتمام / نگاهی به نمایش «غزل کفر» معرفی و نقد

"اثری ناتمام هومن نجفیان اشاره: غزل کفر، بر اساس ساختار تعزیه انسجام یافته است این نمایش به دو بخش اصلی واقعه و گوشه بخش‌بندی می‌‌شود گوشه؛ همان داستان فرعی است که مقدمه را برای داستان اصلی طرح‌ریزی می‌کند و واقعه؛ داستان اصلی نمایش است. تفاوت عمدة گوشه و واقعه در آن است که کانون تمرکز واقعه بر پایة کاراکترهای معصومین و خاندان امام حسین(ع) می‌باشد اما گوشه؛ نمایش شخصیتهای سادة کوچه و بازار، ملائکه، پیامبران و… را دربرمی‌گیرد. واقعه در نمایش غزل کفر: در این بخش داستان نمایش درباره شهادت حضرت امام حسین(ع) است و مخمور می‌خواهد پای در رکاب حضرت نهد اما صبا بانگ می‌زند و او را از حرکت بازمی‌دارد زیرا مخمور فقط می‌تواند شاهد به شهادت رسیدن امام باشد. تفاوت اساسی میان تعزیه و نمایش غزل کفر در این است که نمایش غزل… فقط بر پایة طرح داستانی تعزیه شکل می‌گیرد اما این نمایش فاقد عناصر دراماتیک [شخصیت‌پردازی، گفت‌وگو، کنش، عمل دراماتیک] است."