خلاصه ماشینی:
"ما اگر مطالب ناگفته خودمان را از طریق تئاتر بتوانیم بیان کنیم کار فرهنگی حائز اهمیتی کردهایم که از دیدگاه اجتماعی هم برای ما مهم است چون هنر ـ به همان تعبیری که اشاره کردم ـ میتواند اوقات فراغت جوانان ما را در قالب صحیحی بریزد و به آن جهت بدهد و آنها را از ناهنجاری و خشونتهای اجتماعی مصون دارد.
همین طور مسائلی که در کانونهای تأدیب و تربیت نوجوانان میگذرد خیلی مسائل پرجاذبهای است، در مورد ایرانیانی که فکر میکردند که خارج از کشور بهشتی است که انتظار آنها را میکشد و با دردسر خودشان را به آن طرف آبها رساندند و با مسائل و مشکلاتی که در آنجا روبهرو شدند و هر روز آرزو میکنند که ای کاش به این کار زندگیسوز دست نمیزدند و اینها سوژههای بسیار زیادی است، که میتوان آنها را به فیلمنامه و یا نمایشنامههای جالبی تبدیل کرد تا ما را از دایرة بسته فیلمهای عشقی و خانوادگی، نجات دهد.
باید نهادی متکفل آن شود و از دست هنرمندان به صورت منفرد کاری ساخته نیست و اگر از لحاظ سختافزاری توانستیم امکانات و جهت آن را فراهم آوریم، این باعث میشود که نیروهای پراکنده تدریجا جذب و تربیت شوند و رشد کنند و به پیش بروند.
خب، اگر ما چنین امکاناتی در اختیار هنرمندان خود قرار دادیم آن وقت میتوانیم از آنها بخواهیم که کارهای هنری انجام دهند و این انتظار را میتوان داشت، که بگوییم کسانی که بتوانند تا سال آینده بخشی از زندگانی حضرت امام خمینی(ره) را تبدیل به نمایشنامه کنند ما آن را انتخاب میکنیم و برای اجرا از آنها حمایتهای لازم را خواهیم کرد."